vrijdag 27 juni 2014

Kom je bij me eten?

´Mogen we voor je koken´, vroegen ze. Want ze wilden me bedanken. Ik wilde wel eens Somalisch eten proberen, dus ik zei ´ja´. Voelde me ook een beetje beschaamd. Ze wilden me bedanken maar wat had ik nou gedaan? En wat was het in het licht van wat er gedaan moest worden?

Maar goed, ik ging en ik at heerlijk Somalisch. Samboesa is mijn nieuwe lievelingseten! En met mijn buik veel te vol en vanachter een bak Hollandse koffie luisterde ik naar hun verhaal. Een verhaal dat ik al eerder hoorde maar wat me opnieuw raakte.

'Je kunt ons gelukszoekers noemen'zei hij. Met ons bedoelde hij zichzelf en de andere tienduizend mensen in Nederland in dezelfde situatie. 'Maar niemand verlaat zomaar zijn land'. Hij vertelde over zijn ouders - vermoord - en zijn oma die hem opvoedde - ook vermoord -. Hij vluchtte en kwam terecht in Nederland. Hij vond er de veiligheid die er in zijn eigen land niet is. Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Want behalve vrijheid heeft hij niks. Geen werk, geen geld, geen huis. Hij is hier niks. Mag hier niet zijn en kan niet weg. Toekomstplannen reiken niet verder dan de 24 uur die voor hem liggen. Toch hefet hij hoop dat dingen beter worden.

De nasmaak van het eten is bitter. De mensen die het klaargemaakt hebben zijn hartverwarmend. Zij zijn hier, daar kunnen we niet omheen. En ik schaam me kapot voor het rijke arrogante zogenaamde tollerante land waarin in woon.

De avond is voorbij. We bouwen de zaal waar we aten, spraken en luisterden weer om tot kerkzaal. We kletsen nog wat na en daarna stap ik - met nog steeds een volle buik - op mijn fiets en rijd naar huis. Het feit dat ik de wereld niet kan redden vliegt me aan. Dan denk ik aan moeder Theresa, aan kleine dingen met grote liefde doen en dat als je geen miljoen mensen te eten kan geven, je er dan maar een te eten moet geven. Volgende week draai ik weer een was. Zodat een vluchteling weer een schone onderbroek heeft. De oceaan wordt ook gevuld met druppels he?

Op Youtube staat de indrukwekkende documentaire ´Outlawed´ waarin vluchtelingen maar ook advocaten en mensen van mensenrechtenorganisaties vertellen wat wat er mis gaat in het vreemdelingenbeleid in Nederland. Het kost je een uur maar ik wil je uitdagen om te kijken. Zodat je weet wat er speelt. Omdat ik denk dat dat belangrijk is: weten wat er speelt in je land. Zodat niemand ooit kan zeggen: ik heb het niet geweten.  Klik hier om Outlawed te bekijken.

2 opmerkingen:

  1. Mooi, ik blogde vandaag 'toevallig' over samen eten... goed dat je dit aankaart, ik sta er te weinig bij stil. Binnenkort komen hier asielzoekers in een leegstaand gebouw... Eens kijken wat ik voor hen kan betekenen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik keek ´even´ op je blog en was gelijk een half uur verder. Ben benieuwd naar je ontmoetingen met de asielzoekers die je buurtbewoners worden. Ik hoorden pas van iemand die in huilen uitgebarsten was omdat iemand zijn naam had onthouden. Je kan een hoop betekenen!

      Verwijderen