dinsdag 31 december 2013

Oliebollenfeest

Woordeloze Woensdag

maandag 30 december 2013

Verknal het niet

Twaalfmiljoendriehondertweeduizendzevenhonderdzevenenveertig euro. Dat was het bedrag dat er dit jaar opgehaald werd met Serious Request. Best veel geld.

Ik vind Serious Request heus wel tof. Echt waar. Het levert lekkere televisie op en het saamhorigheidsgevoel doet het goed. Waarbij die saamhorigheid voor een goed doel dan ook nog weer lekkerder voelt dan die voor het natonale voetbalelftal. Ik vind het ook echt goed dat er aandacht gevraagd voor de zogenaamde stille rampen en ik vind het tof dat mensen daarvoor willen geven.

En toch he, en toch.. Toch heb ik bij dat Serious Request altijd een beetje een nare nasmaak. En dat komt door een ander getal dat niet snel na de vrijlating van de DJ´s bekend gemaakt wordt. Wat zeg ik, op nu.nl stonden de bedragen onder elkaar. Het bedrag dat Nederland gaf ter voorkoming van kindersterfte door diaree en het bedrag dat er naar verwachting uitgegeven gaat worden aan vuurwerk dit jaar. Dat laatste bedrag? Minimaal 70 miljoen.

70 Miljoen. Dat is 5,6898 keer zoveel als we gaven aan dat goede doel. Waar we zo lyrisch over deden en wat we zo fantastisch vonden van onszelf. Wat groots uitgemeten werd op radio, tv en internet. Ik kan er niks aan doen, ik vind het om te janken. We knallen in een paar uur de lucht in waar we heel heel veel levens van kunnen redden.

En natuurlijk ben ik bevooroordeeld, want ik vind vuurwerk ook gewoon eng. En er zijn mensen die het een mooie traditie vinden, dat geknal, net als ik dat vind van Sinterklaas. En natuurlijk ben ik ook niet heilig want ik koop ook wel eens (regelmatig) iets dat weinig zinvol is als je het vergelijkt met het redden van kinderlevens.

Vorig jaar was er de actie 'Verknal het niet'. Ik heb er dit jaar weinig over gehoord maar het lijkt me nog steeds een goed idee: koop geen vuurwerk, maar geef het geld dat je daaraan uitgegeven zou hebben aan een goed doel. En als we dat nou allemaal doen, willen er misschien her en der wel wat gemeentes een mooie vuurwerkshow organiseren. Een stuk mooier en een stuk minder gevaarlijk. Ik ben voor.

Fijne jaarwisseling!

vrijdag 20 december 2013

Kerstkaarten

Vandaag schreef ik zes kerstkaarten. Geen kaarten voor mijn familie of vrienden, dat doe ik al jaren niet meer. Nee, het waren zes kaarten voor mensen die ik niet ken. Mensen uit een ander land  die daar in een situatie zaten die niet veilig is. Mensen die wegvluchtten uit hun land, weg van de plek waar ze zich thuis voelden, de taal en cultuur kenden en hun geliefden hadden wonen (als die nog leven). Mensen die in Nederland aanklopten en vroegen of ze hier mochten schuilen. Of ze hier veilig mochten zijn.

Zes mensen die vandaag de dag in de gevangenis zitten. Niet omdat ze iets verkeerds hebben gedaan maar omdat ze hier zijn. En dat mag niet. En nu zitten ze vast* en wachten ze. Waarop? Dat weet niemand.

Kleutermeisje heeft de kaarten gemaakt. Ze zei 'Mama, schrijf er maar op: 'Wees maar niet bang, de mensen vinden jou nog wel lief.' En even later: 'En mama, schrijf ook maar: 'Wees maar niet bang, God helpt jou'. Ik moest even slikken. Kon ik dat schrijven? Puurder dan uit de mond van een vierjarige kan het niet komen. Maar als je ergens om hulpt vraagt en je wordt opgesloten, zou je dan nog het idee hebben dat de mensen je aardig vinden of dat God je helpt?

In mijn gebrekkige Engels schreef ik ze hoe erg ik het voor ze vind. Dat ik aan ze denk en vind dat ze een betere toekomst verdienen. Zoiets. Maar ik wist het niet zo goed meer. Wat ik nou moest zeggen en wat ik nou moet doen. Ik heb gezegd dat ik ze nog aardig vind. Over God durfde ik niet zo goed te beginnen, het zijn allemaal moslims. Hopelijk zien ze iets van Hem door de kaart van een vierjarige.

Over een paar dagen is het kerst. Een feest van licht en hoop. Vol samenzijn en lekker eten. En ik vraag me af: hoe zorgen we voor onze gasten? Hoe zorg ik voor onze gasten? Hoe vier ik kerst? Ik heb (nog) geen antwoord. Wel een innerlijk conflict. En een hart vol tranen.

Over een paar dagen is het kerst. Kleutermeisje vroeg of Jezus dan weer geboren wordt. Ik zei van niet maar vertelde dat Jezus wel een keer terug komt. Deze kerst is een goede optie wat mij betreft.


*Deze mensen mogen 2 uur per week bezoek ontvangen en worden 16 uur per dag opgesloten in hun cel. Zij mogen niet (zoals Nederlandse gedetineerden die wel een strafbaar feit hebben gepleegd) werken binnen de gevangenis. Ze mogen 1 uur per dag sporten en ze mogen naar de moskee, that's it.
















woensdag 18 december 2013

Binnenkijken #7

Zeven weken lang op woordeloze woensdag een kijkje in ons huis. Deze week: De woonkamer met vide. Kom binnen!


Reading Challenge

Ik denk dat het inmiddels zo´n twintig jaar geleden is. Mijn zusje was zeven, ik negen. Om de twee weken stapten we, samen met mama, op het fietsje naar de bibliotheek in de wijk. Zes boeken mochten we lenen. Per persoon. En dat deden we dan ook. Ik had er nooit genoeg aan, aan die zes. Gelukkig was daar mijn zusje en na mijn eigen exemplaren las ik ook die van haar. En dan was het meestal wel ongeveer weer woensdag over twee weken.

Ik hou van lezen. Onwijs heel erg veel. En toch is er ergens iets mis gegaan. Tussen twintig jaar geleden en nu. Ik lees namelijk lang zoveel niet meer als toen. Grootste afleiders daarin zijn mijn grote vriend de Iphone en de tv. Eigen schuld hoor, daar niet van.

Maar als ik dan weer eens een boek lees (of een stuk of zeven, op een strandbedje ergens bij een zwembad) dan weet ik het weer: Ik hou van lezen. Onwijs heel erg veel.

En waar je van houdt, daar moet je tijd voor nemen. Ik werd dan ook heel blij toen ik las over de 'Reading Challenge'. Net dat extra zetje in de rug om weer lekker te gaan lezen!

De spelregels (die ik mezelf heb opgelegd):
- Ik lees 25 unieke boeken. Boeken tellen alleen als ik ze uitgelezen hebben.
- Ik lees minstens 5 non-fictie boeken
- Ik lees minstens 3 boeken die ik al eens gelezen heb maar die het herlezen waard zijn
- Ik houd op deze pagina een lijst bij van welke boeken ik wanneer gelezen heb
- Over elk gelezen boek schrijf ik een blog

Start: 1 januari 2014.

Doe je mee?

Geen blog en toch online een lijstje bijhouden? Dat kan heel goed op goodreads.com

woensdag 11 december 2013

Binnenkijken #6

Zeven weken lang op woordeloze woensdag een kijkje in ons huis. Deze week: De keuken. Kom binnen!

dinsdag 10 december 2013

Grote woorden

Vandaag werd hij herdacht. In een groots stadion vol grote wereldleiders. Een groots man. Nelson Mandela.

Toen hij eind vorige week overleed, raakte mijn Facebook overspoeld door de woorden die hij naliet. Prachtige citaten over dromen en doen, over je angsten overwinnen en over gelijkheid en echte verbinding met elkaar. Over waardigheid en gerechtigheid.

Allemaal mooie woorden en prachtige zinnen. Dingen die me raakten en inspireerden. En toch voelde het niet helemaal lekker.

Want wat ik me dan afvraag, aan het einde van zo'n dag is: wat doen we er nu mee? Wat doen we ermee dat we vinden dat een geweldige man is overleden? Wat doen we ermee dat we vinden dat de wereld een held is kwijt geraakt? En een voorbeeld? Wat doen we met de woorden die we citeren?

Vandaag is het de dag van de mensenrechten.
Vandaag worden er nog steeds mensen achtergesteld en bespot omdat ze een andere kleur hebben. Ook in Nederland. Want wat zeg jij over Marokkanen? En als je het niet zegt, wat denk je dan?
Vandaag worden er nog steeds mensen gevangen genomen of vervolgd om hun politieke voorkeur of geloosovertuiging. Misschien niet in Nederland maar wat doen wij met de mensen die deze situatie weten te ontvluchten en in Nederland aankloppen voor onze hulp? Een groot aantal daarvan beland hier alsnog achter de tralies.
Vandaag zijn er nog steeds mensen die honger hebben en er van omkomen. En het aantal bezoekers van de voedselbank in Nederland blijft stijgen. Dank God dat die voedselbank bestaat. Doneer jij wel eens iets?

Ik hoop dat iedereen die vindt dat Mandela's dood een gat achterlaat, er aan bij zal dragen om dat gat op te vullen. Ik hoop dat ik dat doe. En ik hoop dat ik altijd zal doen wat ik zeg, ook als ik citeer. En anders in elk geval mijn stinkende best zal doen. Want dan pas krijgt het gebruik van grote woorden zin.


vrijdag 6 december 2013

Dag Sinterklaasje!

Ik hou echt van Sinterklaas. Ondanks het de discussies over al dan niet racistische karakter van Zwarte Piet, het feit dat er in september al pepernoten in de winkel liggen en de uit de hand gelopen koop- en vreetziekte: Ik hou van Sinterklaas! En alle reden daartoe uitte zich dit jaar in mijn vierjarige dochter.

Geheel volgens mijn eigen regels deed Sinterklaas pas vanaf de intocht zijn intrede in ons huis. Maar dan ook in al zijn glorie. Met een geschminkt bekkie en in vol pietenornaat wachtte kleutermeisje en haar broertje de beste man op op het station. 's Middags nog verdwaalde Pieten zoeken met papa en 's avonds voor het eerst de schoen zetten. Ik was not amused toen ze de volgende ochtend om 6:00 uur naast mijn bed stond maar haar enthousiasme maakte veel goed. (Op semi-fluistertoon:) 'Mamaaa, Piet heeft de pepernoten niet IN mijn laars gedaan maar ERNAAST gegooid!' Slimme Piet, ik denk dat hij eerst even aan die laars geroken had. Vanaf die dag was Knoeipiet een goeie bekende in huize EnJoy Pes.

2,5 Week vol Goed Heiligman volgden. Sinterklaasjournaals, schoen zetten (waarbij de inhoud beperkt bleef tot wat pepernoten en chocolademunten, je moet het niet te gek maken), een bezoek aan het pietenhuis, het hield niet op. En ik genoot. Genoot van de blije bekkies van mijn kinderen, van hun eindeloze fantasie die ik maar een klein beetje hoefde te voeren en van het aftellen ('Nog drie nachtjes mam, en dan is het morgen nog twee nachtjes, en dan nog een en dan, dan is het pakjesavond!')

Mijn eigen voorbereidingen had ik stiekem al ergens in September getroffen. Om een beetje slim te winkelen, moet je er vroeg bij zijn, dus dat was ik. Via Marktplaats, een gekregen cadeaukaart en een kraamcadeau dat nog op zolder lag, was ik voor 47,50 voor het hele gezin klaar. Ik hou daarvan!
















En toen, toen werd het 5 december. Een dag om nooit te vergeten. Aan tafel gooide dochterlief haar hele maaginhoud eruit. Kon dus echt niet naar school. Tranen met tuiten. Babyboy werd ivm kans op besmetting weer afgevoerd. Kleutermeisje leek het aardig te doen en in overleg met de juf gingen we toch even bij de aankomst op het schoolplein kijken. Daarna hangen op de bank en na een beker thee, jawel, weer de hele maaginhoud eruit. Over de bank.. Dochter verschoond, bank verschoond en weer naar school om gastkleutermeisje op te halen. En na een middag vol slapen, pepernoten bakken, filmpjes kijken en nog wat spugen was het heilig avondje dan toch gekomen!

En hoewel ik me steeds beroerder was gaan voelen en geen zelfgebakken pepernoot kon luchten of zien (laat staan proeven), was het alles wat ik had gehoopt. De grote ogen toen er op de deur werd gebonkt, de verwondering over de grote zak voor de deur en de enthousiaste uitroepen over de gekregen cadeaus ('Dit was precies wat ik wilde mam!') maakten het een fantastische avond!

En vandaag, vandaag breng ik ziek in mn bed door en geniet ik op afstand van een rondrijdende buggy en de speelgoedboor die overuren draait.

Dag Sinterklaasje, ik hou van je, tot volgend jaar!


 

 



woensdag 4 december 2013

Binnenkijken #5

Zeven weken lang op woordeloze woensdag een kijkje in ons huis. Deze week: De kamer van kleutermeisje. Kom binnen!



















De tekst boven de deur komt uit de Bijbel en is gemaakt door mijn lieve vriendinnetje van Love Johnny