dinsdag 18 februari 2014

Reading Challenge #4: De Boekenwinkel

Met ingang van nu zijn mijn Reading Challenge perikelen te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: Een weeffout in onze sterren van John Green.

Klik hier en lees er alles over!



















maandag 17 februari 2014

Met angst en beven..

Ik ben een mietje. Een schijterd. Een angsthaas. Soms ben ik best stoer hoor. Ik durf bijvoorbeeld te bungeejumpen of op tientallen meters hoogte stellages te bouwen. En een spin oppaken en naar buiten brengen durf ik ook. Maar als het op prikken of de tandarts aankomt ben ik bang. Heel bang.

Afgelopen december toog ik met mijn kinderen naar de tandarts. Vond ik best stoer vanmezelf: met mijn kinderen iets doen wat ik zelf eng vind. We gingen nog net voor het nieuwe jaar, kon ik mooi de verzekering aanpassen aan de prognose van de beste man. Ik denk dat hij dat rook ofzo, want hij zei waar ik al jaren bang voor was: 'Je verstandskiezen moeten eruit, Wat zeg je? Ja alle vier ja. Nee, dat doe ik niet zelf, dat doet de kaakchirurg.'

PANIEK PANIEK PANIEK!!

PANIEK!!

Goed, ik heb in- en uitgeadment en afspraak gemaakt. Voor in de vakantie, want: wel zo praktisch. Lekkere invulling van mijn vakantie ook. Fijn aan het begin, zou ik de hele week hebben om bij te komen.

Vandaag om 13.00 mocht ik me melden. Ter voorbereiding en om de tijd te verdrijven vanmorgen nog snel wat dingen in huis op orde gemaakt (want: doembeeld: de rest van de week ben ik nergens toe in staat). Vloeibaar voedsel in geslagen, icepacks gekocht en mezelf en mijn angst serieus nemend opppas geregeld voor de kids zodat manlief me kon begeleiden. Om 11.36 begon de angst toe te slaan. Buikpijn, slecht humeur, hoge adem. Toen we rond 12.15 in de auto stapten was het er weer.

PANIEK PANIEK PANIEK!!

PANIEK!!

Goed, ik heb in- en uitgeademt en me gemeld. Een lieve mevrouw gaf me een afschuwelijke folder waarin alle klachten werden opgesomd die ik achteraf kon krijgen. Na tien gezellige minuten in de wachtkamer (met die folder) werd ik naar behandelkamer slachtbank geleid. En toen bleek: ik ben een mietje, een schijterd, een angsthaas. Ik ging al huilen van de verdoving, wilde dat de manlief mijn handje vasthield bij die prikken, lag te shaken in de stoel, ging grommen toen ze mijn kaak bijna uit zijn verband rukten (terecht overigens, een ontwrichte kaak hoort toch zeker niet bij de behandeling?) en moest achteraf nog op een ander bedje liggen om te voorkomen dat ik flauwviel.

Maar goed, ik ben niet gillend weggegerend en ik heb het overleefd. De rest van de dag heb ik geteerd op pijnstillers (doe maar even geen dopingcontrole), ragout en water door een rietje. De nacht wordt vast een groot succes.

Weet je wat, ik plan vast een nieuwe afspraak voor de meivakantie. Dolletjes!











 
(Zo zag in de voorbereidende nachtmerries de kaakchirurg eruit. Zie je wel, ik moet geen Finding Nemo meer kijken)

dinsdag 4 februari 2014

Reading Challenge #3: Lezersgezin

Ik kom uit een lezersgezin. In mijn jeugd hadden we ook geen tv, ik denk dat dat meespeelt (vanaf mijn dertiende dan weer wel, maar alleen met Nederland 1, 2 en 3. En de tv stond in de logeerkamer; daar was het doorgaans koud, dat werkte nogal drempelverhogend om te gaan kijken. Maar goed, ik dwaal af). Op zondagmiddag las mijn vader een boek, las mijn moeder een boek, las mijn zusje een boek, las ik een boek. Soms grinnikte er iemand hardop, soms hoorde je een verkapte snif, meestal was het stil. En het leven was goed.

Inmiddels heb ik mijn eigen gezin en lezen we een stuk minder. Dat vind ik niet perse positief. Mijn man vind lezen nog een opgave en ik laat me snel tot iets anders verleiden (die tv bijvoorbeeld. Die is dan ook groooot en met van die lichtjes erachter enzo. Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar ja, we hebben hem ook niet teruggestuurd. Maar goed, ik dwaal af.). Mijn kinderen houden er gelukkig wel van om voorgelezen te worden dus dat doen we dan ook dagelijks. En dat is best genieten.
Maar ook mijn lezersnest speelt nog steeds een rol in mijn leven. Zo is er een soort interne ruilmarkt ontstaan. Wil ik een boek, dan check ik eerst of het al in de familie is. En mijn moeder krijgt voor haar verjaardag een boek dat we stiekem zelf ook wel willen lezen J
De afgelopen drie jaar, verrasten we haar met een boek van Irma Joubert. Een Zuid-Afrikaanse schrijfster van historische Romans.  Afgelopen kerstvakantie nam ik ze alledrie mee naar huis. De eerste twee las ik al in december. Aan het derde boek begon ik in januari, en dat valt dus onder mijn Reading Challenge!

‘Kind van de rivier’  gaat over Pérsomi, kind uit een bijwonersgezin. In het 571 pagina’s tellende verhaal lezen we over haar leven van jong meisje tot ruim volwassen vrouw. Over hoe ze aan haar milieu ontsnapt en er tegelijk sterk mee verbonden blijft. Over de kloof tussen arm en rijk, blank en zwart en de brug daar tussen. Over haar verlangen naar recht en gerechtigheid. Over (on)mogelijke liefde.  En dit alles tegen een achtergrond van het Zuid-Afrika rond de tweede wereldoorlog. Een tijd, een land en een cultuur waarin de dingen zo anders gingen en er zo anders werd gedacht dan hier en nu. Maar Joubert haar kracht is dat ze die verschillen weet te overbruggen. Ik las over hoofdpersonen die dingen deden en dachten die in de verste verte niet in me op zouden komen, zonder mijn sympathie voor hen te verliezen.
Ik heb mijn hart verloren aan Pérsomi. Aan haar daadkracht en standvastigheid maar ook aan haar nederigheid. Aan haar vermogen los te komen van haar achtergrond zonder hem te ontkennen. Maar bovenal aan haar streven in alles goed en recht te doen, zonder daarin compromissen te sluiten.
Het nieuwste boek van Irma Joubert is net uit. Daarin kunnen we meer lezen over Pérsomi. Mijn zusje heeft het al. En al uit. Fijn, zo’n lezersgezin!