woensdag 30 oktober 2013

Inspiratieavond

Woordeloze woensdag 




dinsdag 29 oktober 2013

Vakantie zonder baan

Afgelopen week was het herfstvakantie. Dat betekende: Vakantie voor mijn kleutermeisje, die sinds september naar school gaat en vakantie voor mijn man die in het onderwijs werkt. Maar ik vroeg me ineens af: wat betekent dat voor mij? Ik heb geen baan meer, heb ik dan altijd vakantie? Of nooit? Ik heb het woordenboek er even op nageslagen, soms helpt dat.
 

va·kan·tie (de; v; meervoud: vakanties)

1 periode waarin geen lessen worden gegeven: de grote vakantie; zomervakantie, herfstvakantie, kerstvakantie, krokusvakantie, carnavalsvakantie, paasvakantie, tulpvakantie, pinkstervakantie

2 jaarlijks toegekende vrije tijd voor werkenden

3 reis naar en verblijf elders voor zijn plezier: op vakantie gaan


Punt 1 lijkt me een redelijk vastgesteld feit, bij punt 2 val ik buiten de boot en punt 3 was een klein beetje van toepassing. Een soort halve vakantie dus.

Vast staat dat ik er in elk geval even aan moest wennen. Geloof me, ik vind het echt super gezellig als we met z'n vieren bij elkaar zijn en leuke dingen doen. Maar mijn structopatische ik moest even loskomen van haar eigen ritme. Dinsdag dweildag ging niet door en alle extra klusjes die ik bedacht had kon ik ook wel vergeten. Op vakantiedag 3 besloot ik dus mijn eigen definitie van 'vakantie' te creëren. Een die van toepassing is op iedereen; baan of geen baan.


va·kan·tie (de; v; meervoud: vakanties)

1 periode waarin je vrijgesteld bent van de gangbare verplichtingen
 
2 periode om bovengemiddeld veel tijd door te brengen met familie en vrienden
 

En dus werd er deze week niet schoongemaakt in huize EnJoy Pes. En de was wachtte geduldig een week voor hij opgevouwen werd. En ik? Ik slenterde door Den Haag met mijn lief en waaide over het Scheveningse strand met mijn lief. We dineerden uitgebreid, sliepen uit, mistten onze kinderen maar genoten ook van de ongestoorde tijd samen. Ik at zweedse gehaktballen met het hele gezin en kocht een paar kleinigheden bij mijn favoriete woonwinkel. Als afsluiter overwon ik met mijn schoonfamilie de Duitse herfstbossen en de ballenbak.

Vakantie is fijn, ook zonder baan! En dan nu weer aan het werk!

 
 
 
 
 
 
 
 

Samen is leuker dan alleen

Woordeloze woensdag



zondag 13 oktober 2013

Ik en mijn cd'tje

Of het thuisblijfmoederschap alleen maar voordelen heeft? Nee, niet alleen maar. Er zijn best dingen die ik minder leuk vind of die ik mis. Dat zit hem in grote algemeenheden zoals als het missen van mijn collega's en het opnieuw vinden van een bestemming voor mijn hersencapaciteit maar ook in concrete situaties.

Afgelopen donderdag lag mijn nieuw bestelde cd in de brievenbus. Hij kwam nieuw uit en wanneer hij bezorgd werd was dus minder voorspelbaar dan bij vandaag-besteld-morgen-in-huis-bol.com. Donderdag was dus de dag: hij was er! Wat was ik blij! En toen ineens, toen miste ik het: mijn momentje in de auto.

Vroeger, lang geleden, in mijn vorige leven, toen ik nog buiten de deur werkte, zat ik nog regelmatig alleen in de auto. Drie dagen in de week tufte ik naar mijn werk. 45 Minuten heen, 45 minuten terug. Twee keer drie kwartier voor mezelf. Een stukje niks tussen twee werelden. En stukje niks speciaal voor mij, mezelf en mijn cd'tjes.

Mijn man is lief maar op muziekgebied vinden we elkaar niet echt. Dat resulteert meestal in het luisteren naar een toegankelijk radiostation op gezamenlijke ritjes. Als 'olifantje in het bos' niet door de boxen schalt tenminste. Zoals gezegd: hij is lief, dus af en toe gedoogd hij mijn cd'tjes. Maar dan een keertje, dan is de genade wel weer op.

En dus mis ik mijn ritjes. Die waarin ik mijn eigen muziek draaide. Heel hard en heel vaak. En weken achter elkaar hetzelfde. De ritjes waar ik naar uitzag als er een nieuwe cd in de brievenbus lag. Omdat ik wist dat ik hem kon luisteren zo vaak als ik wilde, de woorden kon leren en mee kon zingen, ookal kan ik dat niet.

Nu is het zondagmiddag. Kleutermeisje is uit logeren, peuterjongetje ligt op bed en is zowaar gaan slapen en manlief is in de schuur aan het knutselen. Ik zit in mijn pyjamabroek op de bank en luister mijn nieuwe cd. Heel hard en heel vaak. Sssst...

zaterdag 5 oktober 2013

De kleutermoederclub

'Ik wil een club!',  riep ik wanhopig. 'Een club voor moeder van kinderen in de kleuterklas'. Ik vind het namelijk een beetje moeilijk.

Ik bleek niet de enige, dat scheelt. Er zijn meer moeders die na de vakantie hun kleuter voor het eerst naar de basisschool hebben gebracht en wegwijs proberen te raken in deze grote boze nieuwe wereld. Die gelijkgestemden op het schoolplein, dat scheelt! Een beetje dan.

Wat er zo ingewikkeld is? Nou alles eigenlijk. Wat doet mijn kind op school? Wat is kiezen en wat een moet-werkje? Heeft ze wel kindjes om mee te spelen? En wie zijn dat dan? En oh ja, gymschoenen! Ik schnabbel mijn informatie bij elkaar. Een beetje van de juf, een beetje uit de nieuwsbrief, een beetje van de moeder die ik ken en een heel heel heel klein beetje van mijn eigen kleuter.

Naast al die ingewikkeldheden is er nog mijn eigen nieuwe rol, die van schoolpleinmoeder. Ik voel me een beetje als toen ik eind groep acht verhuisde en twee maanden voor de zomervakantie een klas binnenstapte vol kinderen die elkaar al jaren kenden. Of die keer dat ik vol goede moed een kickfunklasje binnenstapte met meiden die in elk geval níet alleen gekomen waren. In beide gevallen wist ik niet zo goed waar ik moest beginnen. Naar kickfun ben ik nooit meer geweest, in groep acht is het helemaal goed gekomen.

Nu komt het ook vast goed. Ik spreek zo af en toe een moeder en weet inmiddels wat een moet-werkje is. En toen kleutermeisje afgelopen week haar eerste afspraak met een vriendinnetje had, vroeg ik gewoon aan háár moeder wat daarin gebruikelijk was.

Maar toch, een clubje zou fijn zijn. Om af en toe even lekker onzeker te zijn en te zuchten dat het allemaal zo eenvoudig nog niet is; een kind in de kleuterklas.

dinsdag 1 oktober 2013

Thuisblijfmoeder: de eerste evaluatie

Het is 1 oktober. Dat betekent dat precies een maand geleden mijn contract ontbonden werd. En dat ik nu precies een maand thuisblijfmoeder ben. Tijd voor een evaluatie.

Ik heb me niet verveeld de afgelopen maand. Allereerst rolde ik zo vanuit de vakantie in de laatste voorbereidingen van de bruiloft van lief vriendinnetje waar ik getuige en ceremoniemeester was. Het was een fantastisch feest en meer dan dat, maar het voorbereiden en bijkomen heeft wat energie gekost. Geen rustige start van 'het nieuwe leven dus'.

Maar ik begin langzaam te wennen. Te wennen aan een het leven met een meisje in de kleuterklas. Ik heb al snel geleerd dat ik beter kan gaan fietsen dan lopen en de overblijf voor de dag dat Babyboy er is, is aangevraagd. Ik heb mijn huishouden ingepland en houdt me meestal ongeveer aan mijn eigen schema. Peuterjongetje en ik ontwikkelen ons eigen routine en ik geniet van de tijd met hem samen. Twee keer in de week komt er een meisje uit Kleutermeisje haar klas mee en de tijd die zij er is, brengen we vooral al knutselend aan. Ik zit niet bepaald stil dus van verveling is geen sprake. Gelukkig.

We worden er ook heel blij van, mijn manlief en ik. Hij wordt er blij van dat hij zich naast zijn drukke baan en studie, nergens meer druk om hoeft te maken. Dat zijn prakkie gekookt is als hij thuiskomt en zijn sokken gewassen. Ik word er blij van dat hij daar blij van wordt. Maar ook van het feit dat ik energie heb voor wat extra's. Een extra klusje maar ook een extra uitje met de kids. En ik word er vooral heel blij van dat ik weer zoveel meer van ze kan genieten.

Of ik mijn werk niet mis? Nee, niet echt. Mijn collega's wel. En ik merk dat er ruimte over is in mijn hoofd. Dat ik tijd heb om mee te denken over dingen en mee te werken in bestaande of nieuwe initiatieven. En dat is niet iets wat ik eventueel zou kunnen doen maar wat ik ook moet doen. Ik word heel blij van rust, regelmaat en tijd voor mijn gezin maar ik heb het ook nodig om daarbuiten uitgedaagd te worden. Dus dat is de zoektocht voor de komende tijd. Waar wil ik de tijd, energie en hersencapaciteit die ik over heb aan besteden? Extra uitdaging daarin: niet op elk verzoek ingaan maar uitzoeken wat ik echt wil! Wordt vervolgd. .