Deel & Win

Eigenlijk hou ik niet zo van deel & win acties. Ze vervuilen je hele Facebookwall en de winkans is in de regel 1:100000 ofzo. Ik zeg eigenlijk want eigenlijk vind ik ze ook heel verleidelijk. Prachtige steigerhouten sets, compleet ingerichte kinderkamers, je kan het zo gek niet bedenken of je kan het winnen. Gewoon ff delen. En soms stink ik er dus in. Meestal bereken ik eerst even mijn kans en als die nog een beetje reeel zijn dan deel ik. En win ik nooit.

Vorige week gaf de superhippe kapper, waar iedereen wèl tevreden over is een gratis knipbeurt weg. Nou wilde ik altijd al een keer naar die kapper, maar ik wilde er niet voor betalen (want: behalve hip ook duur). En om nou veel geld te investeren in iets waarvan je niet zeker weet of het goed is, daar ben ik altijd een beetje huiverig voor. Maar goed: delen en winnen dus. En guess what: ik deelde... en ik won!

Daar zat ik dan, op mijn vrije dinsdagochtend. Kids allebei naar school en ik in de kappersstoel. Met de minuut werd de behandeling zijn geld meer waard. En dat terwijl ik er niet eens voor hoefde te betalen. Deze kapper bekeek mijn haar vóór ze het waste. Ze masseerde mijn hoofd terwijl ze het vervolgens wel wastte (fijn, fijn, fijn!) en ze adviseerde me over welk kapsel me het beste zou staan, in plaats van dat ze me glazig aankeek en vroeg 'wat wil je zelf?' (Wat wil ik zelf, wat wil ik zelf? Ik vraag het jou omdat ik het niet weet!).

1,5 Uur later stapte ik met een hoofd vol perfect gekapte krullen het schoolplein op. Compleet overhairdressed natuurlijk. Maar ik kreeg wel heel veel complimenten :-).

's Avonds gingen we uit eten. Mijn husband en ik. Gewoon omdat het kon. En omdat mijn haar te mooi zat voor alleen maar op het schoolplein. En omdat het in deze staat nooit meer vertoond zal worden. En dat was fijn!

Thanx to Remix. Ik kom terug. Want ook onder krullen ben ik zeer tevreden. Dat hebben zij dan weer mooi gewonnen! Snap ik gelijk het nut van die acties.

Thuisblijfmoeder: financien

Een van de grappige dingen achter de schermen van een weblog, zijn de statistieken. Zo kan ik zien hoe vaak welk bericht op welke dag gelezen wordt. Maar ook waar de lezers vandaan komen (nu ik het zeg, kunnen die twee Russische bezoekers zich melden) en zelfs welk besturingssysteem ze gebruiken (Big Brother's watching you, voel je het?). Nou vind ik dat laatste niet zo heel interessant, in tegenstelling tot de zoekterm waarop ik gevonden wordt. Een enkele keer is dat 'melkopklopper', wat ik grappig vind. Veel vaker is het 'thuisblijfmoeder' vaak in combinatie met een term als 'financieel' of 'inkomsten'. En dat vind ik interessant. Want blijkbaar zijn er meer mensen, net als ik ruim een jaar geleden, op onderzoek. Op onderzoek of het kan: stoppen met werken en thuisblijven voor en bij je kinderen.

Daarom een overzichtje van de finaciele gevolgen van het stoppen met werken en hoe wij daar mee om zijn gegaan.

(Goed, nu dacht ik dus: ik maak even snel een overzichtje. Dat valt tegen. De precieze cijfers blijken lastiger te achterhalen dan ik dacht. Een globaal overzicht dan maar van besparingen en bezuinigingen)

Mijn salaris van 1500,- verviel. Dat vingen we op door:

Extra inkomsten:
- Algemene heffingskorting (100,-)
- Toeslagen (160,-)
- Mijn man ging een dag extra werken (250,-)

Besparingen
- Geen kinderopvang meer (-250,-)
- Niet meer sparen (-200,-)
- Besparingen in de vaste en variabele lasten (-550,-)

Als ik het zo teruglees, verbaas ik me vooral over dat laatste. Wat hebben we onwijs kunnen besparen! Hoe we dat deden?

- Het huishoudgeld ging drastisch omlaag. Dat houdt concreet in: (bijna) niet meer buiten de deur eten, boodschappen strakker plannen, meer op aanbiedingen letten, bij meerdere supermarkten shoppen, zuiniger rijden etc.
- Alle verzekeringen en abonnementen werden bekeken. Onnodig: eruit. Een goedkopere optie: overstappen.
- De giften namen af (niet qua percentage maar automatisch wel qua bedrag).
- Ons zakgeld werd gehalveerd.
- We losten van ons spaargeld af op de hypotheek

In het begin mistte ik vooral de spontane uitjes. Een kopje koffie buiten de deur, eten bij de mac etc. Afgelopen week realiseerde me dat ik daar inmiddels aan gewend ben. En ik moet zeggen: Als ik wel een keer bij Bagels en Beans achter een grote latte zit, geniet ik daar extra van.
Wat lastig is en blijft zijn de sociale situaties. Niet altijd in kunnen gaan op een spontane uitnodiging om ergens wat te gaan drinken. Etentjes die soms lastig uitkomen, zulk soort dingen. Want dan heeft de situatie niet alleen invloed op ons eigen gezin maar ook op de mensen daarbuiten. Gelukkig lijken die daar niet zo'n moeite mee te hebben en ben ik eerder degene die me bezwaard voelt.

De grootste maandelijkse uitdaging is het ronkomen van het huishoudgeld. Dat is 550,- voor boodschappen, verzorgingsproducten, cadeautjes en benzine. Het kan, maar dan moeten we geen gekke dingen doen. Soms lukt het makkelijk, soms net, soms eten we de laatste week voornamelijk restjes en soms moet ik een beroep doen op het budget voor de volgende maand. Maar tot nu toe is het altijd goedgekomen en geniet ik er ook wel van om zo voordelig mogelijk boodschappen te doen.

Tot zover onze financiele situatie ;-). Ik ben benieuwd, jij die zocht op 'thuisblijfmoeder financieel'; heb je verder nog vragen?

Woensdagmiddagvermaak

Woordeloze Woensdag

Zou ze nog wel eens schoonmaken?

Op de kop af vier maanden geleden, riep ik jullie hulp in. Hulp in de huishouding (mentaal helaas, niet fysiek) want die had ik nodig. Want ik vond huishouden heel heel heel stom!

En die tips heb ik gekregen! Superfijn (en een van de redenen dat ik social media zo geweldig vind)! Ook wel prettig dat er niemand is die riep: 'Vind jij het huishouden stom? Hoe kan dat nou? Ik vind het eeeeeeenig!'* Zijn we gezellig samen in het aangaan van dit noodzakelijke kwaad.

Ik kreeg (en vond) heel veel manieren om je huishouden te structureren. Grofweg is er een scheiding tussen mensen die op een dag (of ochtend, helden!) het hele huis aan kant maken en mensen die het netjes uitspreiden over de week. Oh, en wacht, de derde categorie: de mensen die gaan poetsen als het vuil zich echt te hoog heeft opgestapeld.

Tot die laatste categorie heb ik lang gehoord, maar bij mij kan er dan nog tijden zitten tussen het moment dat ik denk concludeer dat er iets moest gebeuren en het moment dat ik dat daadwerkelijk ga doen. In mijn nieuwe serieus te nemen taak als huisvrouw :-) vond ik dat geen optie meer.

Op een dag alle taken doen werkt ook niet. Laat staan in een ochtend. De vriendelijke peuter in mijn nabijheid heeft ook zijn tijd en aandacht nodig en daarnaast zou de berg dan denk ik te hoog worden om uberhaupt te beginnen met klimmen.

Een schema dus, netjes alle taken uitgespreid over de week. Waarbij netjes rekening gehouden met de al dan niet aanwezigheid van mijn eigen en/-of gastkinderen. Het allergrootste voordeel voor mij? Alles staat vast! En als de vloer op vrijdag nogal vlekkerig is, hoef ik daar niks aan te doen want maandag staat er pas weer 'dweilen' op de planning.

Op de weblog van 'Manager van het Gezin'(want ja, zulke dingen lees ik tegenwoordig) vond ik een inmense lijst van taken die bij het huishouden horen. Daar krijg ik dan weer de neiging van om te gaan gillen of onder de dekens te kruipen en er niet meer onder vandaan te komen. Dus, de basale dingen staan ingepland, de af-en-toe-taken niet. En die blijven dus ook als vanouds lekker lang liggen terwijl het er verder aardig netjes uitziet hier.

Of ik me elke week netjes aan mijn lijstje houdt? Mwah.. Het gaat. Laten we zeggen dat ik ook wel eens een week oversla en dat de week na een grondige badkamerreiniging een snel sopje ook wel volstaat. Maar ik vind dat ik het best goed doe. Meestal durf ik mensen te ontvangen. En dat voor iemand die het huishouden heel heel heel stom vindt. Want daar is niks aan veranderd..


*De enige die ik ken, die dit wel zou kunnen roepen, is de overbuurvrouw. Die zie ik minstens drie keer in de week met de stofdoek door het huis gaan. En als de schoonmaker op vrijdagochtend het trappenhuis heeft gepoetst, gaat zij er nog een keer met een doekje achteraan. Dan moet je het leuk vinden toch? Nu je het zegt; misschien wil ze mijn huis ook wel doen..

Reading Challenge #2: Vanavond begin ik echt

Ik ben niet zo goed in opstarten. ´s Ochtends bijvoorbeeld niet. Voor ik mijn ogen open heb, uit bed ben en me zowel lichamelijk als geestelijk in het land der levenden begeef, is er wel wat tijd verstreken.  ´s Avonds daarentegen is er niks in mij dat de behoefte heeft om te gaan slapen.

Met opdrachten die ik moet doen werkt het een beetje hetzelfde. Ik herinner me de PGO-opdrachten die ik tijdens mijn SPH-studie moest maken. Er stonden twee dagen per week  voor vrijgepland dus er moest aardig wat werk voor verzet worden. Toch begon ik altijd de avond voor de deadline. Je begrijpt dat ik die avonden niet eens hoefde te gaan slapen.

De Reading Challenge kent ook een beetje een trage start. Uitgaand van ongeveer een boek per twee weken (want: 25 in een jaar, reken maar na), zou ik nu een flink eind onderweg moeten zijn in mijn eerste boek. Niks is minder waar. Ik ben nog niet eens begonnen met lezen..

Dat wil niet zeggen dat de Reading Challenge me niet bezig houdt. Integendeel. Langzaam beginnen zich namelijk stapeltjes boeken om mij heen te vormen. Een stapeltje met boeken uit mijn eigen boekenkast, een stapeltje geleende exemplaren, een stapeltje uit de bieb. Nu moet ik nog bepalen waar ik mee start.

Begin ik met herlezen van een van de boeken uit mijn boekenkast, start ik met een studieboek (waar ik niet echt zin heb, mar waarvan ik denk dat het wel goed voor me is) of warm ik op met de aanrader van de eigenaar van de boekenwinkel?

Ik ga nog even nadenken. En vanavond, vanavond, vanavond begin ik echt!

Lentehoop

Woordeloze Woensdag

Gij zult niet begeren uws naasten huis*

Wij wonen in een appartement. Een best leuk appartement. Iets minder standaard dan normaal, iets meer ruimte dan in veel andere appartementen, midden in het centrum, best leuk ingericht al zeg ik het zelf en voldoende ruimte voor ons viertjes.

Niks te klagen dus. En ik klaag ook niet. Onthoud dat. Ik ben niet ontevreden.

Maar waar we afgelopen week toch waren! Luister!

Leuke mensen die wij kennen, wonen in een leuk huis. Herstel..Fantastische mensen die wij kennen wonen in een fantastisch huis. En zij gingen op vakantie. En wij mochten in hun huis. Zomaar. Omdat ze dat leuk vinden. En om de katten en de kippen te voeren.

Het fantastische huis is een verbouwde boerderij. Hij staat op de plaatselijke kinderboerderij en heeft zeven slaapkamers. De oude balken zijn duidelijk zichtbaar. Door een raampje in de gang kan je de koeien op de deel zien staan (je kan er ook een gordijntje voorschuiven als je niet wilt dat de koeien jou in de gang zien staan). Volgens kleutermeisje ga je naar de wc in de boekenkast. 's Ochtends moet je de kippen voeren maar mag je ook de versgelegde eieren opeten. Er staan een piano die niet helemaal zuiver meer is (niet dat ik dat hoor) maar waar je dus ook op mag spelen als je twee of vier bent. Ik denk trouwens dat dat ook had gemogen als hij wel zuiver was geweest. In het fantastische huis kan je verdwalen door de hoeveelheid gangen en trappen maar vind je uiteindelijk altijd de weg weer terug. En.. en..

De eerste avond genoten we in rust van al dit moois. De tweede dag vierden we manlief zijn verjaardag. En het huis gonsde. Er was leven in de keuken, er was leven in de gang (bij het raampje, je weet wel), er was leven bij de haard, er waren kinderen die de woonkamer niet binnenkwamen maar direct in de indianentent verdwenen. Er werd op poezen gejaagd (nee, dat mocht niet) en er werden serieuze gesprekken gevoerd.

En toen wist ik waarom ik zo graag zo'n huis wil. Niet voor ons viertjes, wij redden ons wel in ons appartement (al zou een tuin best fijn zijn, ik zal niet liegen). Maar wat zou het fijn zijn: meer ruimte voor meer leven. Ruimte om mensen te ontvangen, een plek te bieden, een bed om in te slapen

En mochten we ooit gezegend worden met zo'n huis dan beloof ik: de kamers zullen gevuld zijn, de bedden beslapen, de stoelen aan tafel bezet. En als we op vakantie gaan mag jij het van ons lenen. Gewoon, omdat we dat leuk vinden. En om de katten en de kippen te voeren.

Dank, fantastische mensen met jullie fantastische huis!



*De bijbel: Exodus 20:17