vrijdag 30 mei 2014

Biecht

Ik heb het gedaan. gewoon echt gedaan. Waar ik al van droomde sinds ik bijna zeven jaar geleden trouwde, wat zeg ik, sinds ik twaalf jaar leden het huis uit ging. Waar ik soms naar smachte maar wat ik nooit vond kunnen: ik heb het gedaan.

Ik heb een schoonmaakster genomen.

Zo, het hoge woord is eruit. Nu ga ik me in een hoekje zitten schamen. Want ik schaam me kapot. Echt waar. Ik bedoel; elke zichzelf respecterende vrouw kan toch haar eigen huis op orde houden? Vrouwen poetsen toch al eeuwen gewoon zelf? Ook toen er nog geen stofzuigers bestonden? En ik heb niet eens een baan dus voor mij is dat toch appeltje eitje?

Niet dus.

Ik haat schoonmaken. Stom vind ik het en het kost me bergen energie (in mijn hoofd vooral dan; voor ik begonnen ben, ben ik al bekaf). En eigenlijk heb ik er ook steeds minder tijd voor. Het aantal gastkindjes groeit gestaag (want ookal heb ik dan geen baan, ik werk wel een beetje vanuit huis) en met drie babies/peuters/kleuters is het echt niet relaxt schoonmaken. En met de nieuwste aanmelding werd het definitief: er zou een schoonmaakster komen. Gavengericht werken noemt manlief dat. De schat.

Een decadente luxe. Ik consuminder me een slag in de rondte en nu doe ik dit. Rare keuzes kan een mens soms maken. Maar blij dat ik er van word! Blij! Ik bedoel: zij komt en maakt in een paar uurtjes het hele huis schoon. En dan hoef ik er NIET meer over na te denken. En kan ik fijn andere, ook belangrijke (en soms ook gewoon leuke) dingen doen in de tijd dat ik anders met een stofzuiger door het huis sjouwde. Mensen; ik ben blij!

dinsdag 27 mei 2014

Reading Challenge #11: Niet langer compleet

Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: 'Onuitwisbaar' van Kristen Heitzmann.

Klik hier en lees er alles over!



















vrijdag 23 mei 2014

Schoolreisje

Haar wekker was nog niet gegaan of ze stuiterde de trap al af. Haar normale ochtendsufheid was nergens te bekennen. Nog voor ik zelf mijn bed uit was (mijn ochtend sufheid was er wel) toeterde het al in mijn oren: 'Vandaag ga ik op schoolreisje! Vandaag ga ik lekker pannenkoeken eten!'

'We gaan buiten pannenkoeken eten mam. Bij een restaurant. En juf zegt dat ze verrukkuluk zijn!'

We aten onze boterham en daarna brak ik mijn hoofd over wat ze aan moest. Lange broek of korte broek? Sandalen of dichte schoenen? Wel of geen jas? In elk geval haar knalrode school t-shirt.

'Ik hoef helemaal niks mee te nemen mama. Geen fruit en geen brood voor de overblijf. Alléén mijn t-hsirt'

Niks mee? Niks mee? Maar in de brief stond dat wat extra drinken wel handig zou zijn. En snoep? Hoe zit het met snoep? Op schoolreis heb je toch altijd snoep mee? Van mij hoeft het niet zo nodig maar stel nou dat de rest allemaal wèl iets bij zich heeft. En hoe zit het nou met dat extra drinken? Moet dat nou wel of niet? En moet je dat dan de hele dag rondzeulen op je rug? Ik hoor je al klagen. En eigenlijk moet je ook wel zonnebrand mee..

'Gaan we nou al mam? Ik wil op schoolreis! Er is ook een Hele Hoge glijbaan! Met wel VIER bochten zegt de juf.





















We gingen. Wat later dan normaal maar nog steeds te vroeg. Een ommetje langs het stemlokaal. Daar kreeg ze een snoepje. Dat was in elk geval een. Ik had niks meegenomen. Er stond niks over snoep.
Toen op naar het schoolplein. Zwaaien naar groep 3 die met de bus vertrok. Ik zag toch kinderen met snoep. Maar er stond toch niks..? Dat drinken hoefde inderdaad niet. Gelukkig, geen gezeul en dus geen geklaag. En de juf zou wel voor haar zonnebrand zorgen.

'Daaaag mam! Daaaag! Nee, ik neem geen stukje pannenkoek voor je mee, dat wordt koud en vies. Daaaaag!'.

Ik liet haar achter in het klaslokaal. Om haar totaal geen zorgen. Die zou zich wel vermaken met haar pannenkoek en glijbaan met vier bochten. En nu? Hoe moest het nu? Moesten we ze nou nog uitzwaaien of konden we naar huis? Ik keek vertijfeld om me heen. Er stonden nog meer ouders dus ik bleef ook maar staan en zwaaide een kwartiertje later de auto na.

'Daaaaag mamaaa!'

Ik liep naar huis en maakte koffie. Die had ik wel verdiend. Zei ik het niet eerder? Ik wil een kleutermoederclub! Eentje die me alle ongeschreven regels uitlegt. Over schoolreisjes en snoep enzo.

donderdag 15 mei 2014

Dood

Ze is dood, overleden, ingeslapen.
Jong was ze nog. Haar dochter is vier en zit in groep een.
Mijn dochter is ook vier en zit in groep een. Bij haar dochter.
Ik ben niet dood.

Dood is dat je bij Jezus bent en dat is wel oke. Maar zo jong dood niet. Dat is oneerlijk en onrechtvaardig. Om heel hard om te huilen en schreeuwen en te schoppen en te slaan. Mijn hart is zwaar, mijn tranen zitten hoog.

Ze heeft geen moeder meer.

Mijn dochter vraagt of ze nu in een kist ligt, die moeder. Ik beaam dat. Ze zegt dat ze een tekening wil maken en die op de kist wil leggen. Ik zeg dat dat een goed idee is. Voor haar klasgenootje wil ze ook een tekening maken. Ook een goed idee.

De volgende dag kijkt ze me tussen twee happen preitaart aan en vraagt waaraan je doodgaat. Aan ouderdom, een ongeluk of ziekte zeg ik. Ik ben niet ziek of oud en krijg hopelijk ook geen ongeluk dus we concluderen dat ik nog niet dood ga. Dan nemen we weer een hap preitaart. Mijn hart is zwaar en mijn tranen zitten hoog.

Ik hoop het maar. Dat ik nog niet dood ga. Voorlopig. Dan kan ik nog heel lang haar moeder zijn.

dinsdag 13 mei 2014

Reading Challenge #10: Een boek met een tank

Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: Waar liefde woont van Johnnie Alexander Donley.

Klik hier en lees er alles over!



















maandag 12 mei 2014

vrijdag 9 mei 2014

Moederdag

Het is bijna moederdag. Een dag die commercieel volledig wordt uitgebuit of wellicht zelfs door de commercie is bedacht. (Serieus, ik zag in een folder een of ander wonder schoonmaakmiddel met daarbij 'moederdagtip'. Schoonmaken is niet leuk en dat wordt het ook niet. En het is heel fijn dat er manieren zijn waarop dat steeds makkelijker gemaakt wordt dus zo'n wondermiddel is vast een goede koop maar ik hoef het niet op zondagochtend naast mijn ontbijt op bed. Het zelfde geldt trouwens voor een eplieerapparaat. Ook fijn dat dat is uitgevonden en ik heb liever benen zonder haren dan met maar ook daarvoor geldt: noodzakelijk kwaad dat zo makkelijk mogelijk gemaakt moet worden. Niet iets waarmee je je moeder verwent).

Ik kan de mensen in mijn naaste omgeving aanwijzen die het niet prettig vinden dat het bijna moederdag is. Bij wie het pijn doet om door de folders vol moederdagtips te bladeren. Die op zondagochtend liever niet naar de kerk gaan omdat ook dáár aandacht besteed wordt aan dit 'feest'. Mensen die geen moeder meer hebben. Al lang niet meer of sinds kort niet meer. Maar die haar allemaal nog elke dag missen. Vrouwen die zou graag moeder zouden willen zijn maar waarbij dat niet zo is. Omdat hun kindje overleed. Of omdat zwanger worden niet lukt. Of omdat er uberhaupt geen partner is om zwanger van te worden.

Het is bijna moederdag. Ik hoef geen schoonmaakmiddel of epileerapparaat. Uberhaupt geen cadeautje uit de winkel (Al zeg ik er geen 'nee' tegen, laten we eerlijk blijven. Er zijn best dingen die ik wel leuk vind om te krijgen. Bloemen bijvoorbeeld. Of chocola.). Maar ik zie uit naar de zelfgemaakte cadeautjes waarvan ik net deed of ik ze niet zag toen ze meekwamen uit school en die hoogstwaarschijnlijk nu in manlief zijn nachtkastje verstopt liggen. En ik zal vieren dat het moederdag is; als ze lief voor me zijn en als ze elkaar in de haren vliegen. Ik zal vieren dat ik een moeder heb en een moeder ben. En daarbij niet vergeten wat een voorrecht het is. Juist om wie ik ken en om wie ik niet ken voor wie moederdag geen feest is.