donderdag 27 augustus 2015

Welkom thuis

Vanavond is een vreemde avond. Het is donderdagavond en ik zit thuis op de bank. En dat is gek want de afgelopen twee jaar reed ik elke donderdagavond met een auto vol vieze was rond. Was van uitgeprocedeerde asielzoekers. ´Mensen zonder wasmachine´, zei ik tegen mijn dochter. Maar het is veel meer dan dat. Ze hebben niet alleen geen wasmachine maar ook geen zekerheid over of ze te eten hebben en waar ze mogen slapen. Eigenlijk hebben ze nergens zekerheid over. Niet eens over het feit of ze eigenlijk wel mogen bestaan. Illegaal worden ze genoemd. En illegaal mag niet.

Maar goed, dat rondrijden met wassen doe ik dus niet meer. We wonen niet heel dicht bij Amsterdam en diegenen die de was altijd daarvandaan meenamen zijn verhuisd. Dat het überhaupt niet heel logisch is dat het twee jaar lang van Amsterdam naar hier vervoerd werd, is weer een ander verhaal.

Ik zal niet net doen of ik het altijd leuk vond, die donderdagavondbesteding. En ik zit best chill vanavond. Maar ik mis het ook. Want het feit dat ik elke week 20 wassen in mijn handen had, maakte ook dat er 20 namen voorbij kwamen. En dat ik me verbonden voelde met de eigenaren van de tassen. En ik vind het beschamend om te merken hoe snel die betrokkenheid wegzakt. Hoe het gemis van een plastic tas maakt dat ik snel vergeet.

Ondertussen stromen de berichten over vluchtelingen binnen. Over de mensen in Amsterdam, die uit hun tijdelijk onderkomen gezet worden en niet weten waar ze nu heen moeten. Over duizenden vluchtelingen die een bizarre tocht over water maken in de hoop dan veilig te zijn en over de honderden die daarbij verdronken zijn. Of mensen die hun redding zoeken bij een vrachtwagenchauffeur. Een chauffeur die vervolgens met een bak vol in staat van ontbinding verkerende lichamen de grens over rijdt.

Nou ben ik geen politicus en heb ik ook geen verstand van ingewikkelde internationale vraagstukken. Maar ik ben wel een mens. En alles in mijn menszijn schreeuwt en huilt dat dit niet goed kan zijn. Dat zij niet meer of minder mens zijn dan ik en dat het zo verschrikkelijk oneerlijk is dat zij mee moeten maken wat ze mee maken.

Ik weet het ook niet mensen, ik weet het ook niet. Maar niet zo.

En ondertussen doe ik niks. Schrijf slechts een blog waarbij ik slecht uit mijn woorden kom. En luister liedjes waarvan ik hoop dat ze steeds meer waarheid worden. Niet alleen in de kerk.


maandag 24 augustus 2015

Mijn allerlievelingscamping

Het zit erop, die mooie zomer. Vanmorgen bracht ik op het tijdstip dat ik de afgelopen weken pas aan de ontbijttafel schoof, twee kinderen in hun nieuwe klaslokaal en vanmiddag stortte de eerste regenbui zich net niet uit over mijn hoofd. Het zit erop. Zomervakantie 2015. Ik kan er nog niet helemaal aan wennen.

Wat was het goed om vakantie te vieren! Wat was het lekker om even heel weinig te moeten en heel veel te mogen. Wat was het fijn om zes weken samen te zijn, te beleven en te ondernemen. En wat het weer fantastisch op onze allerlievelingscamping in Frankrijk!


De camping die we vonden via via (waarvoor eeuwige dank!). Waar het uitzicht en de omgeving prachtig zijn. Waar de campingeigenaren je ook na een jaar nog bij naam kennen (en als ze het niet meer wisten, daarop geoefend hebben). Waar genoeg te spelen is maar waar kinderen altijd de weg naar huis weer weten. Waar er op woensdagmiddag voor de hele kinderschare crêpjes gebakken worden. Waar het entertainment bestaat uit een stuk landbouwzeil met zeepsop. Waar je uit eten gaat bij de boer aan tafel. Waar je op zwijnen kan jagen en je eigen circus organiseert. Waar het kampvuur lang brandt. Waar de zon schijnt en de oude eik schaduw biedt. En dikke takken voor de schommels. Waar op vrijdag verse pizza bij je tent bezorgd wordt. Waar je tot rust komt maar wel genoeg te doen is. Waar je twee keer per dag de lammetjes mag voeren. Waar het leven goed is..





 


 



 



Ik word daar echt wel ultiem gelukkig van!

En volgend jaar, dan gaan we gewoon weer. De vouwwagen staat er nog en wij komen weer terug. Want dat kan daar. Ik zie er nu al naar uit!

Nieuwsgierig naar het waar en hoe van dit uberchille plekje? Check de site!