vrijdag 29 maart 2013

Witte donderdag

Gaven Nick en Simon en René van Kooten op witte donderdag toch zomaar een reactie op mijn innerlijke conflict!

Dus pak maar mijn hand
Stel niet te veel vragen
Je kunt niet als enige de wereld dragen
Pak nou maar mijn hand
Laat mij de weg wijzen
Het is geen probleem
Als je keer op keer jezelf wilt bewijzen
Maar je kunt het niet alleen
(Nick en Simon)

 

zondag 24 maart 2013

40 Dagen.. Alles wat je verwondert

Geschreven nav 40 Dagen

Er heerst een soort van conflict in mezelf wat probeert te genieten van alles dat ik gekregen heb
en tegelijk niet loskomt van het idee iets te moeten doen.

Soms voelt het of het onrecht van de hele wereld op mijn schouders ligt
En al weet ik dat ik het niet hoef te dragen
niks doen is toch ook geen optie?

Vanmorgen een inspirerend verhaal over ontspannen met God
Wat met de teksten van afgelopen week eerlijk gezegd nogal lui aanvoelt.

Ik weet het even niet zo goed
Dat mag ook toch?

zondag 17 maart 2013

40 Dagen.. Alles wat je ziet

Geschreven nav 40 Dagen..

Ik weet te veel
Ik zie te veel
Ik wil het niet meer weten
Want wat ik eenmaal heb gezien
Dat kan ik niet vergeten

En wat ik eenmaal niet vergeet
Daar moet ik wat aan doen
Moet moet moet
Moe

Moet, mag, wil, zal
Niet alles maar in elk geval
Liefhebben
Altijd
Iedereen

Want Heer
'Laat me kijken met Uw Ogen. Laat me zien
Laat het blijken uit mijn daden wie ik dien.
Leg Uw woorden op mijn lippen.
Maak me wijs.
Laat me leven zoals U.'


Laatste zinnen uit 'Kijken met Uw ogen' van 'Schrijvers voor gerechtigheid' (Aanrader!)
Luister ook het hele nummer:

vrijdag 15 maart 2013

40 Dagen.. Alles wat goed is

Geschreven nav 40 Dagen..

Het is fijn, dat God mij niet nodig heeft voor het uitvoeren van Zijn plan
Maar ook prettig om te weten dat Hij me goed kan gebruiken

Het is fijn dat Gods Genade gratis is en ik niks meer kan doen om dat te verdienen
Maar ook dat die Genade wel invloed heeft op wat ik doe

Het is fijn dat ik soms uit mag rusten
Maar ook dat ik met mijn nieuwe energie hard mag werken

Het is fijn dat ik niet groots hoef te zijn of te doen
Maar ook dat kleine dingen soms grote gevolgen hebben

Het is fijn dat we samen mogen delen, werken, leren
Maar ook dat we samen mogen vieren

Het is fijn om onderdeel van het grote Koninkrijk te zijn
En helemaal dat Hij de Koning is!

vrijdag 8 maart 2013

IJsje

Ze trok haar jas en laarsjes aan, nam het geld in ontvangst en stapte de deur uit om ijsjes te gaan kopen. Alleen. In elk geval geen gebrek aan zelvertrouwen, misschien een beetje overmoed; ik vind het wel stoer! En voor jullie de kinderbescherming gaan bellen: manlief is er natuurlijk stilletjes achteraan geslopen.

Bovenstaande poste ik op de eerste mooie lentedag op Facebook. En zo ging het echt. Ze keek ons eerst nog wat ongeloofwaardig aan toen we zeiden dat ze wel ijsjes mocht gaan halen. Maar naarmate we meer vertrouwen in haar uitspraken, ging ze het zelf ook meer geloven: ze kon best even heen en weer naar de Boni. Vroeg zich nog wel even af hoe ze de voordeur open moest krijgen maar sleepte al snel een stoel naar de voordeur. Dat probleem ook weer opgelost.

We lieten haar niet alleen gaan nee. Hoewel ik denk dat ze een heel eind gekomen was, vind ik drie toch echt nog een beetje jong voor zulke uitstapjes. Maar het zette me wel aan het denken. Over loslaten enzo. Ik had ooit de illusie dat dat proces pas rond haar puberteit onderdeel van mijn leven zou worden maar niks lijkt minder waar.

Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen zelfstandig worden. Zo ben ik opgevoed en dat waardeer ik. In het vertrouwen dat ik het zelf kan en de wetenschap dat ik altijd om hulp kan vragen. Niet dat het dan voor me gedaan wordt, wel dat we het dan samen doen. En dat wil ik doorgeven.

Toch wordt die mening niet altijd gedeeld. Dat merkte ik een paar maanden geleden bij de cursus 'EHBO voor kinderen'. Er werd vol verwijten gesproken over mensen die hun kinderen alleen naar het zwenbad lieten gaan. Ik was wat verwonderd. Natuurlijk kan er altijd wat gebeuren, maar wanneer zijn ze dan groot genoeg?

Ik ben er nog niet uit, misschien ben ik een wat lakse onvoorzichtige moeder. Maar op een dag moeten ze toch de boze grote mensenwereld in? Ik kan ze moeilijk achterop de fiets naar de brugklas brengen. Maar wat dan wijsheid is en wat overmoed? De tijd zal het leren. En ondertussen huppel ik maar vol vertrouwen achter mn gezonde verstand en moedergevoel aan. Ik kan dat heus wel: moeder zijn! En anders vraag ik wel om hulp..  

donderdag 7 maart 2013

40 Dagen.. Alles wat je geeft

Geschreven nav 40 Dagen..

Het recht kwam dichterbij deze week. Op meerdere manieren. In de psalmen die ik las, werd steeds weer duidelijk: God heeft een hekel aan onrecht en komt op voor hen die onrecht gedaan wordt.

"U Heer, u verhoort de wensen van de armen, zij gaan U aan het hart, zij vinden bij U gehoor. U doet recht aan wezen en verdrukten. Geen mens zal hen nog uit het land verjagen."(Psalm 10: 18-19)

Tof!

Maar er was meer. De stappen werden kleiner. Niet ver weg de wereld redden, maar dichtbij er zijn. Soms is zijn genoeg, soms doen noodzakelijk. De goede buur die het verschil maakt. Mijn wensen groeiden, mijn dromen verfijnden, mijn visie vormde zich. Wat borrelde kreeg woorden. Voor later en voor nu.

En nu praktisch: wat kan ik doen? Ik begin, ik ben er!