woensdag 26 november 2014

Dromen, durven, doen

Woordeloze Woensdag

vrijdag 21 november 2014

Reading Challenge #23: In Wonderland

Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over de laatste boeken die ik las: 'In wonderland' van Lynn Austin.

Klik hier en lees er alles over!





















dinsdag 18 november 2014

Held

Deze blog gaat over mijn man. Dat komt niet zo vaak voor en eigenlijk weet ik niet zo goed waarom want mijn man is fantastisch. Altijd al maar deze week in het bijzonder. Deze week was hij een held. Vandaar zijn hoofdrol in dit verhaal.

Het is alweer bijna zes jaar geleden dat ik mijn rijbewijs haalde. Bij de vijfde poging. Staatsexamen. Ik heb nog steeds een trauma. Als ik een lesauto zie rijden, kan ik alleen maar denken: ‘aaaah, zielig!’ en ik kan me nog steeds niet voorstellen dat iemand zich verheugt op zijn eerste rijles. Maar goed; ik heb het gehaald, ik durf inmiddels zelfstandig in te halen en zweet geen peentjes meer als ik in een onbekende stad moet rijden.

Eigenlijk kan ik best aardig rijden al zeg ik het zelf. Maar ik heb geen talent. En dus gaat het soms mis.

Daar waar wij parkeren staan lantarenpalen met een hekje erom. Een hekje dat je net niet ziet vanuit je auto. En dat ik ook niet opgeslagen had toen ik in de auto stapte. En dus ging het toen ik wegreed van ‘boem’. En ‘krak’. En ik riep wat lelijke dingen, stapte uit de auto en riep nog wat lelijke dingen. De bumper zat niet meer precies op zijn plek. Hing eigenlijk voor minstens de helft los. Is gelukkig van plastic.

Tot zover mijn aandeel. Ik was de loser in het verhaal. Zo voelde ik me dan ook. Eigenlijk zocht ik ook een zak om over mijn hoofd te trekken. Dan is het nu tijd voor de held.

Ik belde mijn man en zei: ‘ik heb iets doms gedaan’. Hij zei: ‘wat dan?’ Ik zei: ‘Ik heb de auto kapot gereden’.  Hij zei: ‘Ik kom eraan’.

Dat maakt hem een held. Hij werd niet boos, hij wilde niet weten wat ik gemold had en hij kwam eraan.

Hij kwam snel want hij rende (niet uit paniek maar omdat hij lopen saai vindt), keek naar de auto en zei dat het wel meeviel. Toen vroeg hij me de auto vooruit te rijden. Dat vond ik een beetje spannend want ik was bang dat ik de auto nog verder kapot zou maken. Hij zei dat ik het wel kon en ik reed de auto vooruit.

Dat maakt hem een held. Hij stelde me gerust en liet me gelijk doen waarin ik zojuist gefaald had. Hij vertrouwde me.

Hij keek nog een keer. Zei dat het fijn was dat de halve auto van plastic was en duwde de bumper weer aardig op zijn plaats. Toen zei hij: ‘Jullie willen zeker weg?’. We zeiden dat dat niet perse hoefde maar hij vond van wel. Toen haalde hij een rol duct tape uit zijn zak en plakte de auto. Toen konden we gaan.

Dat maakt hem een held. Hij had duct tape bij zich. Gewoon alvast aan gedacht. Dan ben je toch heel bijzonder?

vrijdag 7 november 2014

De fotograaf

Ik gooide net de bruine bonen door de rest van mn chili concarne toen ze belde. Ze wilde een afspraak maken. Voor de fotograaf. De fotograaf die foto´s komt maken van ons huis. Die hij dan weer doorstuurt naar haar en die zij dan bij de tekst van de makelaar voegt en dan op Funda zet. Of hoe het dan ook gaat. Als die fotograaf geweest is, duurt het in elk geval niet heel lang meer voor ons huis te koop staat.

Ik maak grapjes over dat ik hartkloppingen van haar krijg en vraag of mijn rode kitch kitchen tafelkleed wel mag blijven liggen. Dan maak ik een afspraak voor een moment dat de kinderen er allebei niet zijn, groet ik vriendelijk en hang ik op.

En dan wil ik het liefste even heel hard gillen.

Ik bedoel, ik was er zelf bij hoor, toen we een afspraak maakten bij de makelaar. Maar dat was met het idee ´over twee jaar willen we meedoen in een project, misschien is het handig om ons huis niet al te laat te koop te zetten, je weet wel met de crisis enzo, laten we ons eens orienteren´. Niet met het idee 'We vinden direct een makelaar waarmee het klikt, die gaat nogal voortvarend te werk en heeft als doel ons huis vlot te verkopen. En als je ja zegt, staat het ook binnen een paar weken te koop.' Dus nu ben ik een beetje van slag. Komt ook wel weer goed.

En nu ga ik de komende week hard aan de slag met het schoon (ja, dat moet ik zelf doen, de schoonmaakster is wegbezuinigd), leeg (gelukkig was ik daar net aan begonnen) en saai maken van ons huis. Niet de woorden van die vriendelijke vrouw aan de telefoon hoor, zij noemt het 'neutraal'. Maar het komt er op neer dat ik alles waarvan ik nou juist vind dat het ons huis zo leuk maakt, even in een kastje moet verstoppen. Zodat er iemand neutrale foto's kan maken van ons huis dat normaal niet zo neutraal is. Naief he, dat ik dacht dat er wel iemand verliefd zou worden op mn roze muren, rode tafelkleed, foto's aan de wand en letters op de balken. Maar nee, neutraal dus. Vooruit dan maar. Voor de dromen! Zodat we ze kunnen doen.

Wordt vervolgd. Hopelijk in dit tempo.

dinsdag 4 november 2014

Clubje

Sinds kort zit ik in een clubje. Een Facebookclubje. Nou heb je daar best veel van en zit ik er ook in best een aantal. Een clubje of twee voor moeders. Een paar waar je spullen kunt kopen en een paar waar je ze kan krijgen. En dan nog iets over duurzaamheid en een groepje met mensen waarmee ik ooit daadwerkelijk een groepje was.

Maar goed, een nieuw clubje dus. Dit clubje ruimt op. En daar houd ik van. Ik kom er meer en meer achter dat ik gek word van alle meuk in huis. Van alle spullen die ik wel heb maar niet gebruik. Die ruimte innemen die ik niet heb en die ik alleen maar aanraak als ik ze moet verplaatsten om schoon te maken. Van speelgoed dat eigenlijk kapot is, van kleren die ik al twee jaar niet meer pas, van boeken die ik nooit lees en van bekers waar ik nooit uit drink.

En dus ruim ik op. Met een clubje. Want dat is leuker dan alleen. De hele maand november doen we dingen weg. De eerste dag 1 ding, de tweede dag 2, de derde dag.. Enzovoort. En na een week begint de telling opnieuw. En voor alles wat je wegdoet krijg je punten. Als het lukt gaan de spullen naar iemand die er nog wel iets mee kan en anders in de kliko. En we delen onze successen met elkaar. Omdat dat helpt.

Het doel? Winnen! Waarom? Omdat volgens de uitleg de winaar:  'minder materialistisch is ingesteld, zich niet meer door spullen laat betoveren, de waarde van het niet hebben heeft leren waarderen,  zich vrijer en zorgelozer voelt, sterker geniet van wat hij heeft, meer overzicht en controle heeft , meer ruimte en tijd heeft , vrijgevig is en een manier heeft ontdekt om na te denken over de dingen die echt belangrijk zijn.' Dat wil je toch? Ik zie in elk geval uit naar het moment dat ik in alle kasten die ik opentrek, alleen nog maar spullen tegenkom die ik daadwerkelijk gebruik. Dat gaat deze maand niet lukken, maar het is allicht een goede start.

Meedoen? Dat kan. We zijn een heel open groepje :-). Als het goed is kom je via deze link op de goede Facebookpagina. En zoek anders op Facebook even op 'Minder is meer - weg met die spullen!'