Klik hier en lees er alles over!
dinsdag 30 september 2014
Reading Challenge #19: De lessen van Hadassah
Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over de laatste boeken die ik las: Een triologie van Francine Rivers.
Klik hier en lees er alles over!
Klik hier en lees er alles over!
vrijdag 26 september 2014
Feestweek
Het is voorbij, de feestweek in huize Pes. Ik moet zo nog even de slingers weghalen en wat balonnen lekprikken (onaardig van mij, ik weet het, maar ik hou niet van balonnen, ze liggen in de weg, er wordt ruzie om gemaakt en ik ben bang dat ze knappen. Dus als er niemand kijkt, prik ik er zoveel mogelijk lek) en dan is er niks meer te zien van al het feestgedruis dat rondwaarde hier in huis.
We begonnen rustig, ik werd dertig. Dat is heel wat als ik mijn omgeving moet geloven en dus besloot ik het voor de verandering eens precies te vieren zoals ik dat graag wilde: niet. Nee, dat is niet waar; een beetje. 's Ochtends kreeg ik vals gezang, lief geknuffel en mooie cadeaus op bed, er was de hele dag een lief vriendinnetje, we gourmetten met wat mensen en 's avonds keken we een serie op de bank. Met chocola. Klein en fijn, precies waar ik van hou.
Daarna werd kleutermeisje vijf. Die houdt niet van klein en fijn. Die wil groot en fijn. En dat mag, ze hoeft mij niet te zijn. Maar wat kwam ik mezelf tegen zeg, de afgelopen week. Want als ik iets doe, moet het dus wel goed. En wil ik het zelf maken en niet kopen. En moet het af zijn. En.. en..
En dus bakte ik cakejes die ik ook nog versierde. Ook voor mensen met een allergie. En knipte ik 27 koekiemonsters, bakte ik 27 koekjes en knutselde ik 12 bakjes voor de traktaties. Zat ik om 21.30 nog druk aan de onmogelijke puzzel die 'prinsessenkasteel' heet. En creeerde ik op de ochtend van het kinderfeestje nog voor alle kinderen een kroon omdat dat zo leuk in het thema pastte. Niet dat je minder, beter of slechter bent als je dat allemaal niet doet maar iets in mij wil dat graag (de andere helft snapt dat ook niet, het kost ook nogal wat vanmezelf namelijk) en dus doe ik het.
En nu is het voorbij. Ze heeft genoten, dat meisje van vijf van mij. Van haar 'grotemensenfeestje'(met ook heel veel kinderen), van het trakteren op school en van haar prinsen- en prinsessenfeestje met haar klasgenootjes. En ik heb genoten van haar. Dat doe ik al vijf jaar maar de afgelopen week genoot ik van hoe ze viert. Hoe ze geniet van alles wat mooi en lekker is maar ook van iedereen die ze lief vindt. Hoe ze dat intens doet, net zoals ze alles intens doet.
Het was een feest, het was het waard! En nu haal ik de slingers weg, zodat het feestje de volgende keer weer opnieuw kan beginnen.
We begonnen rustig, ik werd dertig. Dat is heel wat als ik mijn omgeving moet geloven en dus besloot ik het voor de verandering eens precies te vieren zoals ik dat graag wilde: niet. Nee, dat is niet waar; een beetje. 's Ochtends kreeg ik vals gezang, lief geknuffel en mooie cadeaus op bed, er was de hele dag een lief vriendinnetje, we gourmetten met wat mensen en 's avonds keken we een serie op de bank. Met chocola. Klein en fijn, precies waar ik van hou.
Daarna werd kleutermeisje vijf. Die houdt niet van klein en fijn. Die wil groot en fijn. En dat mag, ze hoeft mij niet te zijn. Maar wat kwam ik mezelf tegen zeg, de afgelopen week. Want als ik iets doe, moet het dus wel goed. En wil ik het zelf maken en niet kopen. En moet het af zijn. En.. en..
En dus bakte ik cakejes die ik ook nog versierde. Ook voor mensen met een allergie. En knipte ik 27 koekiemonsters, bakte ik 27 koekjes en knutselde ik 12 bakjes voor de traktaties. Zat ik om 21.30 nog druk aan de onmogelijke puzzel die 'prinsessenkasteel' heet. En creeerde ik op de ochtend van het kinderfeestje nog voor alle kinderen een kroon omdat dat zo leuk in het thema pastte. Niet dat je minder, beter of slechter bent als je dat allemaal niet doet maar iets in mij wil dat graag (de andere helft snapt dat ook niet, het kost ook nogal wat vanmezelf namelijk) en dus doe ik het.
En nu is het voorbij. Ze heeft genoten, dat meisje van vijf van mij. Van haar 'grotemensenfeestje'(met ook heel veel kinderen), van het trakteren op school en van haar prinsen- en prinsessenfeestje met haar klasgenootjes. En ik heb genoten van haar. Dat doe ik al vijf jaar maar de afgelopen week genoot ik van hoe ze viert. Hoe ze geniet van alles wat mooi en lekker is maar ook van iedereen die ze lief vindt. Hoe ze dat intens doet, net zoals ze alles intens doet.
Het was een feest, het was het waard! En nu haal ik de slingers weg, zodat het feestje de volgende keer weer opnieuw kan beginnen.
woensdag 24 september 2014
dinsdag 23 september 2014
Reading Challenge #18: De jurk!
Tijdens mijn zomerreces, schreef ik wel gewoon door voor Puur vandaag. Met wat vertraging plaats ik hier de komende weken de linkjes naar wat ik daar schreef.
Klik hier voor het boek dat ik las in Roemenië: 'De bruidsjurk'van Rachel Hauck.
Klik hier voor het boek dat ik las in Roemenië: 'De bruidsjurk'van Rachel Hauck.
woensdag 17 september 2014
dinsdag 16 september 2014
Reading Challenge #17: Zomer van hoop
Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: 'Zomer van hoop' van Karen Kingsbury.
Klik hier en lees er alles over!
Klik hier en lees er alles over!
vrijdag 12 september 2014
Vakantieherinnering #1: De week alleen
Mijn zomervakantie begon met een week alleen. Nou ja, soort van dan. Want de week alleen was ik helemaal niet alleen. Maar ik was wel ver van huis. Helemaal in Roemenië. Alleen. Zonder man en zonder kinderen (mijn man was overigens ook zonder kinderen want die had hij een weekje weggebracht, de slimmerd).
Maar ik was dus alleen in Roemenie niet alleen aan het zijn. Ik was bij mijn zwager en schoonzusje, met lieve medeleiding en vooral met een groep ontzetten toffe tieners. Want dat zijn ze, tieners: tof. Heel tof! En leuk en lief en geweldig! Vol dwarsigheid en openheid en struggles maar ook de kracht om daar mee om te gaan, het aan te gaan en er doorheen te komen!
Er heeft niemand mijn verhaal over mijn week in Roemenie echt gehoord. En dat kan ook niet. Het was er een uit de categorie: ‘Je moet er bij geweest zijn.’ Je moet bij de gesprekken gezeten hebben om te horen waarom het soms moeilijk is om in God te geloven en het kippenvel gevoeld hebben als tieners stappen zetten naar diezelfde God. Je moet je armen gevoeld hebben bij het verven van het zoveelste hekwerk en het voldane gevoel hebben ervaren toen het eindelijk afwas. De tranen hebben voelen stromen toen harten elkaar ontmoeten. Je moet meegezongen hebben in het Nederlands of het Roemeens, maar dan wel het zelfde lied. Je moet vijf uur te lang op een vliegveld gehangen hebben om echt te weten wat vertraging is en hoe leuk dat kan zijn met onze tieners. Je moet mijn kussen gevoeld hebben en de armen van mijn man om te weten hoe blij ik was dat ik weer thuis was.
Ik ben blij dat ik daar was; alleen. Dat de mogelijkheden er waren om te gaan en dat mijn schatje me liet gaan. Dat ik mocht ervaren, voelen, beleven en genieten. Dat ik gezegend mocht worden door de Allerhoogste Heer en iedereen met wie ik op reis was.
Een goeie start van mijn vakantie, dat was het!
Maar ik was dus alleen in Roemenie niet alleen aan het zijn. Ik was bij mijn zwager en schoonzusje, met lieve medeleiding en vooral met een groep ontzetten toffe tieners. Want dat zijn ze, tieners: tof. Heel tof! En leuk en lief en geweldig! Vol dwarsigheid en openheid en struggles maar ook de kracht om daar mee om te gaan, het aan te gaan en er doorheen te komen!
Er heeft niemand mijn verhaal over mijn week in Roemenie echt gehoord. En dat kan ook niet. Het was er een uit de categorie: ‘Je moet er bij geweest zijn.’ Je moet bij de gesprekken gezeten hebben om te horen waarom het soms moeilijk is om in God te geloven en het kippenvel gevoeld hebben als tieners stappen zetten naar diezelfde God. Je moet je armen gevoeld hebben bij het verven van het zoveelste hekwerk en het voldane gevoel hebben ervaren toen het eindelijk afwas. De tranen hebben voelen stromen toen harten elkaar ontmoeten. Je moet meegezongen hebben in het Nederlands of het Roemeens, maar dan wel het zelfde lied. Je moet vijf uur te lang op een vliegveld gehangen hebben om echt te weten wat vertraging is en hoe leuk dat kan zijn met onze tieners. Je moet mijn kussen gevoeld hebben en de armen van mijn man om te weten hoe blij ik was dat ik weer thuis was.
Ik ben blij dat ik daar was; alleen. Dat de mogelijkheden er waren om te gaan en dat mijn schatje me liet gaan. Dat ik mocht ervaren, voelen, beleven en genieten. Dat ik gezegend mocht worden door de Allerhoogste Heer en iedereen met wie ik op reis was.
Een goeie start van mijn vakantie, dat was het!
Abonneren op:
Posts (Atom)