vrijdag 26 september 2014

Feestweek

Het is voorbij, de feestweek in huize Pes. Ik moet zo nog even de slingers weghalen en wat balonnen lekprikken (onaardig van mij, ik weet het, maar ik hou niet van balonnen, ze liggen in de weg, er wordt ruzie om gemaakt en ik ben bang dat ze knappen. Dus als er niemand kijkt, prik ik er zoveel mogelijk lek) en dan is er niks meer te zien van al het feestgedruis dat rondwaarde hier in huis.

We begonnen rustig, ik werd dertig. Dat is heel wat als ik mijn omgeving moet geloven en dus besloot ik het voor de verandering eens precies te vieren zoals ik dat graag wilde: niet. Nee, dat is niet waar; een beetje. 's Ochtends kreeg ik vals gezang, lief geknuffel en mooie cadeaus op bed, er was de hele dag een lief vriendinnetje, we gourmetten met wat mensen en 's avonds keken we een serie op de bank. Met chocola. Klein en fijn, precies waar ik van hou.

Daarna werd kleutermeisje vijf. Die houdt niet van klein en fijn. Die wil groot en fijn. En dat mag, ze hoeft mij niet te zijn. Maar wat kwam ik mezelf tegen zeg, de afgelopen week. Want als ik iets doe, moet het dus wel goed. En wil ik het zelf maken en niet kopen. En moet het af zijn. En.. en..

En dus bakte ik cakejes die ik ook nog versierde. Ook voor mensen met een allergie. En knipte ik 27 koekiemonsters, bakte ik 27 koekjes en knutselde ik 12 bakjes voor de traktaties. Zat ik om 21.30 nog druk aan de onmogelijke puzzel die 'prinsessenkasteel' heet. En creeerde ik op de ochtend van het kinderfeestje nog voor alle kinderen een kroon omdat dat zo leuk in het thema pastte. Niet dat je minder, beter of slechter bent als je dat allemaal niet doet maar iets in mij wil dat graag (de andere helft snapt dat ook niet, het kost ook nogal wat vanmezelf namelijk) en dus doe ik het.




















En nu is het voorbij. Ze heeft genoten, dat meisje van vijf van mij. Van haar 'grotemensenfeestje'(met ook heel veel kinderen), van het trakteren op school en van haar prinsen- en prinsessenfeestje met haar klasgenootjes. En ik heb genoten van haar. Dat doe ik al vijf jaar maar de afgelopen week genoot ik van hoe ze viert. Hoe ze geniet van alles wat mooi en lekker is maar ook van iedereen die ze lief vindt. Hoe ze dat intens doet, net zoals ze alles intens doet.
















Het was een feest, het was het waard! En nu haal ik de slingers weg, zodat het feestje de volgende keer weer opnieuw kan beginnen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten