De hoepel

De halve wereldbevolking Nederlandse bevolking heeft het al gepresteerd, ik weet het. En toch bewonder ik haar alsof ze een prestatie van wereldniveau geleverd heeft. Mijn hart zwelt op van trots als ik naar haar kijk en ook alle andere clichés werden vanmiddag waarheid in mij want, hou je vast: mijn dochter heeft haar zwemdiploma.

En hoewel ze werkelijk niet kon wachten tot ze mocht beginnen met lessen, werd het uiteindelijk best een dingetje, die hele zwemles. Waar ze de eerste lessen nog vol overtuiging riep dat ze al lang kon zwemmen (om vervolgens met een soort van hondjesslag het zwembad te doorkruisen) nam naar het einde toe de eetlust af en de buikpijn toe. Grote boosdoener: De hoepel. De grote gemene hoepel die door een (verder uiterst vriendelijke) badmeester tegen de bodem van het zwembad geduwd werd. Een bodem die voelde als de bodem van de oceaan waar ze met al haar kracht haar kleine lijfje naar toe probeerde te bewegen. Wat heel lang maar matig en in elk geval niet zelfstandig lukte.

Die hoepel leerde haar grote levenslessen. Dat ze niet altijd alles kan bijvoorbeeld. Of in elk geval niet in een keer. Dat oefenen helpt. Ook als het de eerste tien keer lijkt of het geen effect heeft. En dat het niet altijd alleen maar leuk is als je iets wilt bereiken. Hij leerde haar over doorzetten, ook als je met buikpijn het zwembad binnenloopt. En dat bidden helpt en dat dat altijd mag. Gewoon in de bakfiets naar zwemles en bij hoge spanning in de kleedkamer nog een keer.

Ik vind het wel goed, dat het zo ging. Ookal brak mijn hart van haar schokkende schouders die ik door de deur zag verdwijnen, ik geloof dat het goed voor haar was. Want hoewel de meeste dingen haar nu (gelukkig) nog makkelijk af gaan: dit is het leven. Een leven waarin niet alles je komt aanwaaien, je soms dingen moet doen die je niet leuk vindt, dingen soms niet lukken en waarin doorzetten loont.

En daarom ben ik trots. Niet alleen omdat ze vanmiddag keurig haar baantjes zwom èn door de hoepel ging (ook dat hoor, absoluut. Want dat is echt extreem knap, dat snap je) maar ook en misschien vooral omdat ze er hard voor gewerkt heeft. Toen ze heel veel zin had in haar zwemles en toen ze liever thuis wilde blijven. Toen ze lachend en toen ze huilend in het zwembad sprong.

Dat diploma, dat lijsten we in en hangen we op. En ik denk dat ik er een hoepel naast hang.