zondag 15 maart 2015

Verbonden























Als je ons nieuwe huis via de voordeur binnenkomt en even de moeite neemt om om je heen te kijken, zie je dit. Een erfenis van de vorige bewoners die ik heb ´ingelijst´. Niet het enige dat ik aan ze heb overgehouden overigens. De tekst staat voor hoe ik me door hen verbonden ben gaan voelen met de uitgeprocedeerde asielzoekers die we in Nederland hebben. Die hier gekomen zijn op zoek naar veiligheid, maar dat maar beperkt gekregen hebben. Die hier misschien niet zomaar door hun hoofd geschoten worden maar voor wie ook niet gezorgd wordt. Die niet mogen blijven maar ook niet terug kunnen en die hier dus op straat of in een oude garage leven.

Deze week leerde ik met Ruth, door Ruth, naast Ruth over verbinden. De eerste dag hakte er direct goed in. Ruth haar schoonfamilie vlucht voor de extreme honger. Dat zou ik ook doen toch? Alles doen om mijn familie te beschermen? Ja, dat zou ik ook doen. Ik denk terug aan de afleveringen van 'Rot op naar je eigen land' die ik zag (aanrader!) en hoe ik hier ontvangen zou zijn. Mensen zouden me niet willen. Zeggen dat ik mijn problemen maar in mijn eigen land zou moeten oplossen. Me niet geloven als ik mijn heftige levensverhaal zou vertellen en me in een cel stoppen. Waar ik dan in onzekerheid zou mogen wachten of ik uberhaupt zou mogen blijven.

Ruth haar schoonfamilie mag blijven. Ze vinden een huis en de jongens een vrouw. En als de hongersnood voorbij is en haar schoonmoeder nog alleen over is, besluit ze terug te gaan naar huis. Ruth besluit haar land achter zich te laten en met haar mee te gaan. 'Zij verbindt zich aan Noömi, een kansloze, bittere, oude weduwe'. In voor en tegenspoed. Niet alleen verbonden als het makkelijk of vanzelfsprekend is maar ook als het ongemakkelijk of zelfs ronduit vervelend wordt.

Het verhaal gaat verder en ik leerde van Ruth en haar levensverhaal. En ik besloot de verbindingen in mijn leven meer ruimte te geven. Om te leven en aandacht te geven met meer aandacht. Met meer rust. Zodat verbindingen echter en hechter worden. Dat is niet deze week gebeurd maar wel een bewustwording en een oefening die alle dagen door mag gaan.

En misschien schrijf ik nog eens ergens de quote op de muur die ik met driedubbel roze onderstreepte:

'Als ik God ken als de bron van al het goede, dan is mijn overvloed jouw overvloed. Dan is wat jij mist mijn missie.'



 
Het liedje bij de tekst op de muur: Kamp Zeist - Lydia van Maurik

Geen opmerkingen:

Een reactie posten