I'm back!

Pasen is voorbij. En daarmee ook de veertigdagentijd. Dat betekent dat ik terug ben. Terug online. Terug op Facebook. Terug op twitter.

Na veertig dagen vasten mag het weer, maar ik weet eigenlijk niet meer zo goed hoe het moet. Ik veranderde mijn profielfoto weer, plaatste een paasplaatje en reageerde op wat mensen. En toen wist ik het eigenlijk niet zo goed meer. Want ik heb Facebook gemist, echt, maar ik wil ook niet meer terug naar hoe het was.

De eerste week zonder Facebook was echt een soort van afkicken. Ik merkte hoe vaak ik mijn telefoon pakte en me dan realiseerde dat ik dat ´niet meer deed´. Ik merkte hoe erg ik dacht in statusupdates. Hoe vaak ik foto´s maakte met de bedoeling die te delen.

Maar langzaamaan werd het stiller in mij. Kwam er meer rust en meer focus. Ik merkte dat ik echt tijd over had. Hoeveel klussen ik eigenlijk gedaan kreeg in een ochtend als ik niet steeds afgeleid werd door het leven van iemand anders of door wat diegenen van mijn leven vonden. En ik genoot van dingen zonder ze te delen wat ze exclusiever en bijzonderder maakte.

Tegelijk slopen er vervangers in voor mijn tijdverdrijf. Ik vond meer interessante weblogs om te volgen. En mijn eigen behoefte om te schrijven, uitte zich in meer blogs van mijn kant.

En nu, nu ben ik er weer. Ik heb mijn tijdlijn uitgebreid doorlopen en ontdekt dat je echt dingen niet weet als je geen Facebook hebt. De vraag is: wat ga ik doen? Ik blijf graag een beetje op de hoogte, maar vind de voordelen van het Facebookloze leven ook wel fijn.

Dus dat wordt de zoektocht voor de komende tijd. Facebook in balans, zoiets. U hoort van mij!