When dreams come true

Ik was acht, In de winter zat ik op zaterdag om 7.00 op de fiets om naar de ijsbaan te gaan. ´s Middags knipte ik de foto´s van het schaatsen uit het sportkatern van de krant om in mijn plakboek te plakken. In de zomer speelde ik schaatstertje op mijn skeelers. Ik was Falko Zandstra, mijn schaatsmaatje Rintje Ritsma. En al die tijd droomde ik ervan een schaatstournooi in het echt mee te maken. Op de tribune langs de baan. In Thialf.

Op een dag kreeg ik een brief. Van de Falko Zandstra Fanclub. Daar was ik geen lid van dus ik was wel verbaasd dat ze me kenden. Maar de inhoud van de brief was overtuigend. Ik werd uitgenodigd voor een schaatswedstrijd. In Thialf. Om mijn helden in het echt te zien. Wauw! Ik was de koningin te rijk. Stuiterde door het huis, wilde mensen bellen, was niet te houden..

Het bleek niet waar. Het was een 1-april grap van mijn opa. Die grap was niet leuk.

Gisteren kwam alles goed. Gisteren zat ik op de tribune in Thialf. Ik proefde de sfeer en zag mijn helden van dichtbij. Helden van nu en helden van vroeger. Falko Zandstra was er niet bij maar dat maakte niet uit. Ik heb nog even over hem gepraat. Ik heb genoten! Genoten van dat te zien wat ik altijd al wilde. Genoten als een meisje van acht. En genoten van een meisje van bijna dertig. Dat schaatsen nog steeds de mooiste sport ter wereld vindt en het Friese bloed weer voelde tintelen.

Fijn is dat, van die lang gekoesterde dromen die uitkomen!



















Manlief maakte deze, en nog 170 andere, foto's tijdens World Cup Finale Schaatsen op 15 maart 2014 in Thialf Heerenveen. Zijn telelens was soms hinderlijk, het resultaat te gek!