Gastouderdagje

De wekker gaat om 6:45. Ik wil niet opstaan maar het moet. Mijn man wil ook niet opstaan maar dat moet ook. Ik trek snel mijn kleren aan en dek de tafel af. Manlief plukt de kinderen uit hun bed en om 7:00 zitten we aan het ontbijt. Ik smeer een boterham voor kleutermeisje en voor mezelf en zorg dat ik die laatste zo snel mogelijk naar binnen werk. Net op tijd want Babyboy staat op de stoep. Ik maak zijn pap en ga er eens goed voor zitten. Terwijl ik een half uur Brinta bij hem naar binnen lepel voeren mijn kinderen zichzelf en maakt mijn man zich klaar om naar zijn werk te gaan. Omdat ik anders in tijdnood kom, kleed hij ook nog 'even' de kinderen aan en besluit halverwege dat proces in plaats van met de fiets, met de auto naar zijn werk te gaan.
Als Babyboy zijn pap op heeft, of de beschikbare tijd verstreken is, zet ik snel wat spullen in de koelkast, maak ik Kleutermeisje haar schooltas klaar, hijs ik drie kinderen in hun jas en schoenen en hoppa, gelukt; om 8:10 vertrekken we naar school. Hop hop, meisje op haar stoel, een knuffel en een kus, even zwaaien en weer naar huis. Net de jassen uit en daar gaat de bel: dreumesjongetje maakt zijn entree. Hij komt nog niet zo lang dus het afscheid van mama is even moeilijk. Gelukkig helpen de auto's buiten en de aanblik van de duplobak en als snel is hij heerlijk aan het spelen.

T'is negen uur, tijd voor koffie.

In de periode van betrekkelijke rust die volgt, vouw ik de was op en voorzie ik twee jongetjes van ranja en een appel. Babyboy is onderweg naar school in slaap gevallen maar die is inmiddels ook weer wakker dus die knuffel ik en entertain ik met wat boekjes en liedjes. Daarna mag hij in de box. Dreumes- en Peuterjongetje vermaken zich ondertussen prima.Terwijl zijn ronddrentelen en spelen, groeit de chaos rondom mij. Ik verspil mijn energie er nog maar even niet aan. Om 11.15 maak ik mij op voor de volgende ronde in de spits. Babyboy krijgt fruit en daarna mag iedereen zijn jas weer aan. Drie winterjassen, drie sjaals, drie mutsen, drie paar handschoenen, drie paar schoenen, kwartier verder. Peuterjongetje schopt stennis want hij wil ook in de buggy wat uiteraard niet past. Ik doe wat ik niet wil doen en geef hem zijn speen, hij moet toch mee.
We halen het schoolplein op tijd en daar ontvouwt het volgende drama zich. Kleutermeisje wil met vriendinnetje A spelen, vriendinnetje T wil met haar spelen. Vriendinnetje A blijkt al een afspraak te hebben maar ook vriendinnetje T heeft inmiddels iets anders geregeld. Kleutermeisje blijft alleen en hartverscheurend huilend over. En ze wil ook in de buggy.
Ik gebruik al mijn motiverende gespreksvoering en 'chocopasta in plaats van smeerkaas' beloftes om het gezelschap thuis te krijgen. Dreumesjongetje valt in de buggy in slaap maar wil gelukkig nog wel even wakker worden om te eten. Ik smeer zes boterhammen en snij ze in 96 stukjes. Daarbij ben ik zo dom om peuterjongetje vruchtenhagel toe te staan.
Een half uur later liggen alle drie de jongetjes op bed. Ik maak me een kwartier kwaad en tover de chaos om tot een toonbeeld van orde en netheid. Of iets wat probeert in die richting te komen.

Tis half twee, tijd voor koffie.

Er is zelfs tijd voor dit blogje. Ondertussen keutelt kleutermeisje naast me met stiften en papier en weet ik dat de grootste drukte achter de rug is. Schatjes zijn het, alle vier!