Dood

Ze is dood, overleden, ingeslapen.
Jong was ze nog. Haar dochter is vier en zit in groep een.
Mijn dochter is ook vier en zit in groep een. Bij haar dochter.
Ik ben niet dood.

Dood is dat je bij Jezus bent en dat is wel oke. Maar zo jong dood niet. Dat is oneerlijk en onrechtvaardig. Om heel hard om te huilen en schreeuwen en te schoppen en te slaan. Mijn hart is zwaar, mijn tranen zitten hoog.

Ze heeft geen moeder meer.

Mijn dochter vraagt of ze nu in een kist ligt, die moeder. Ik beaam dat. Ze zegt dat ze een tekening wil maken en die op de kist wil leggen. Ik zeg dat dat een goed idee is. Voor haar klasgenootje wil ze ook een tekening maken. Ook een goed idee.

De volgende dag kijkt ze me tussen twee happen preitaart aan en vraagt waaraan je doodgaat. Aan ouderdom, een ongeluk of ziekte zeg ik. Ik ben niet ziek of oud en krijg hopelijk ook geen ongeluk dus we concluderen dat ik nog niet dood ga. Dan nemen we weer een hap preitaart. Mijn hart is zwaar en mijn tranen zitten hoog.

Ik hoop het maar. Dat ik nog niet dood ga. Voorlopig. Dan kan ik nog heel lang haar moeder zijn.