dinsdag 10 februari 2015

Over recht doen en Hij die gerechtigheid is

Soms moet ik huilen. Omdat ongelofelijk mijn kleine teen stoot bijvoorbeeld. Of de bumper van de auto rijdt. Of omdat ik ruzie heb met iemand die ik eigenlijk heel lief vind.

Eigenlijk komt het altijd weer goed. De pijn trekt weg, de bumper wordt weer vastgeschroefd en de liefde blijkt te overwinnen. En dan droog ik mijn tranen en is het weer oke. En dat is fijn.

Soms moet ik ook huilen om dingen die groter zijn dan dat. Om uitgeprocedeerde asielzoekers die in Nederland geen rechten hebben en van hot naar het zwerven. Om Ebolapatiënten die eenzaam sterven omdat beschermende kleding voor hun familie te duur is. Om verscheurde gezinnen. Om Seksslaven. Om aidswezen. Om..

Eigenlijk komt het nooit goed en misschien huil ik daarom wel het hardst. Omdat ik niet weet of het goed komt en hoe het goed komt en wat ik moet doen en omdat ik de wereld niet kan redden.
En ergens op het moment dat ik mezelf lijk te verliezen is Hij daar. En dan leer ik weer dat ik de wereld niet kan redden. En dat dat ook niet hoeft. Dat het goed is dat ik mijn best doe om iets van gerechtigheid te brengen maar dat Hij gerechtigheid is. En belooft dat Hij recht zal doen.

Volgende week begint de veertigdagentijd. De tijd voor Pasen. Een tijd waarin ik extra bezig wil zijn met gerechtigheid. Natuurlijk wil ik geïnspireerd raken in wat ik hoe kan doen. Maar ik wil vooral meer leren over Hij die gerechtigheid is. En zoveel van ons houdt dat Hij door Zijn Zoon naar deze wereld stuurde om dat recht te brengen. Zodat wij Hem daar in kunnen volgen.

En dan is de cirkel rond.

Dan is het Pasen.

In de veertigdagentijd lees ik dagelijks uit de veertigdagenkalender van Tear. De schrijvers van die kalender slagen er voor mij jaarlijks om prachtig en prikkelend maar ook bemoedigend over dit thema te schrijven. Ook bestellen? Klik dan hier.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten