Oma lag in haar bed en ik wist niet goed of ze sliep of wakker was. Mijn zusje heeft haar drinken gegeven en ik haar bloemen in een vaas gezet. We hebben haar hand vastgehouden en over haar hoofd geaaid als ze pijn leek te hebben. We hebben haar gedag gezegd en huilden omdat het waarschijnlijk voor het laatst was.
Ik huilde ook om de dood, om de angst om mensen te verliezen, om de pijn waarmee het gepaard moet gaan. Ik huilde omdat het eng is dat na de generatie van mijn opa's en oma's mijn ouders aan de beurt zijn en om de mensen dichtbij die dat verlies al ervaren. Ik huilde omdat ik het wel genoeg vond zo. Omdat oma van mijn nu wel naar de hemel mag. Want weet je, dit is mijn oma niet.
Mijn oma is een klein enigszins mollig vrouwtje. Ze is nog geen 1,50 en heeft dan ook geen volwassen maat fiets. Mijn oma heeft een fantastisch groot huis met leuke hoekjes en kamers om in te spelen. Onder de trap staan de lego en de Donald Ducks uit mijn vaders tijd. In de vakantie logeren we bij mijn oma. rennen we door de tuin en verstoppen ons in de wildgroei aan bomen naast haar huis. We plukken bosjes bloemen naast de sloot en als we die aan haar geven, zet ze die in een vaasje op tafel. 's Avonds eten we aardappels en boontjes. Met een gehaktbal of draadjesvlees. En ik begin de dag voor we weer naar huis gaan al te huilen omdat ik haar dan al mis. Als ik jarig ben en mijn feestje geef, komt oma ook. Dan bakt ze pannenkoeken voor al mijn vriendjes en vriendinnetjes.
Die oma, die mis ik al een poos. En nu laten we ook het laatste stukje gaan. Dat wat we nog herkennen en ons doet denken aan hoe ze was.
Dag oma, de groeten aan opa. Je bent vast blij hem weer te zien want wat mist je hem al heel lang.
Wat een diep stukje. Dank je wel dat je even naar binnen laat kijken.
BeantwoordenVerwijderen