Reading Challenge #9: The Voice

Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: Vijftien minuten van Karen Kingsbury

Klik hier en lees er alles over!

Arretjescake

Op mijn favoriete tienermeidensite (Ik meen het! Heb je tienermeiden? Ken je tienermeiden? Stuur ze naar Huis van Belle!) vond ik het recept van arretjescake. Arretjescake is zo'n magisch iets dat ik een paar keer in mijn leven geproefd heb maar waar ik steeds de naam en ik denk ook het bestaan van vergeet. Maar als ik het dan weer eet, beland ik ergens in de zevende hemel!

Ik waarschuw je vast; het is superongezond en superlekker dus bezint eer ge begint!

Naar een recept van Huis van Belle, is hier: Arretjescake met peuterjongetje!

Allereerst, de ingredienten! Ik halveerde het recept van Huis van Belle en gebruikte:

• 200 gram boter
• 200 gram suiker
• 2 eieren
• 2 eetlepels cacao
• 200 gram biscuitjes (mariakaakjes)

De biscuitjes moeten in kleine stukjes gebroken worden. Dat is natuurlijk een bijzonder geschikte klus om met kleine kinderen te doen maar peuterjongetje zat zo heerlijk te spelen op de vide dat ik het maar zelf deed. Ik luisterde naar het gekeuvel boven me over Bliksem en Takel. Ik grinnkikte zachtjes om de playmobilpoppetjes die bestraft werden en ondertussen brak ik rustig voort. Het werd bijna meditatief.

Toen ik klaar was, plofte peuterjongetje op zijn luierbillen de trap af en vroeg wat ik aan het doen was. Taart maken klonk als iets dat hij ook wel wilde en zo schoof hij naast me aan tafel. Ik liet hem wat koekjes eten en smolt ondertussen de boter in een pannetje op een zacht vuurtje.

De gesmolten boter deed ik in een grote kom en daarna voegden we de suiker, eieren en cacao toe. En opnieuw besefte ik hoe ontzettend ongezond dit recept is.

Het knapste jongetje van de wereld roerde met uiterste preciecie de ingredienten door elkaar.

Voegde de koekjes toe.

En roerde nog een keer.

Ik had ondertussen een cakevorm voorzien van plakplastic en goot daar het mengsel in. Vervolgens schoven we het geheel voor een paar lange uren de koelkast in.

Toen ik om 17.00 begon met koken, voelde ik even of de arretjscake al klaar was en... jawel! Zonder enige vorm van zelfbeheersing sneed ik een stuk af en liet het hele gezin er van proeven. Peuterjongetje vond het niet zo'n succes maar hij is dan ook heel bijzonder..

I'm back!

Pasen is voorbij. En daarmee ook de veertigdagentijd. Dat betekent dat ik terug ben. Terug online. Terug op Facebook. Terug op twitter.

Na veertig dagen vasten mag het weer, maar ik weet eigenlijk niet meer zo goed hoe het moet. Ik veranderde mijn profielfoto weer, plaatste een paasplaatje en reageerde op wat mensen. En toen wist ik het eigenlijk niet zo goed meer. Want ik heb Facebook gemist, echt, maar ik wil ook niet meer terug naar hoe het was.

De eerste week zonder Facebook was echt een soort van afkicken. Ik merkte hoe vaak ik mijn telefoon pakte en me dan realiseerde dat ik dat ´niet meer deed´. Ik merkte hoe erg ik dacht in statusupdates. Hoe vaak ik foto´s maakte met de bedoeling die te delen.

Maar langzaamaan werd het stiller in mij. Kwam er meer rust en meer focus. Ik merkte dat ik echt tijd over had. Hoeveel klussen ik eigenlijk gedaan kreeg in een ochtend als ik niet steeds afgeleid werd door het leven van iemand anders of door wat diegenen van mijn leven vonden. En ik genoot van dingen zonder ze te delen wat ze exclusiever en bijzonderder maakte.

Tegelijk slopen er vervangers in voor mijn tijdverdrijf. Ik vond meer interessante weblogs om te volgen. En mijn eigen behoefte om te schrijven, uitte zich in meer blogs van mijn kant.

En nu, nu ben ik er weer. Ik heb mijn tijdlijn uitgebreid doorlopen en ontdekt dat je echt dingen niet weet als je geen Facebook hebt. De vraag is: wat ga ik doen? Ik blijf graag een beetje op de hoogte, maar vind de voordelen van het Facebookloze leven ook wel fijn.

Dus dat wordt de zoektocht voor de komende tijd. Facebook in balans, zoiets. U hoort van mij!

De dood van de Zoon

Vandaag is het Goede Vrijdag. Gisteren heb ik het al gevierd. Voor zover je zoiets kan vieren. Misschien is het ook niet het goede woord. Gedenken. Gisteren heb ik Goede Vrijdag herdacht. Morgen vier ik Pasen.

De dood van de Zoon, die heb ik herdacht. En zo heet ook het stuk waarmee ik het herdacht 'De dood van de Zoon'. Een concertzaal. Sfeer blijkt meer te doen voor de beleving dan ik dacht. Een goede verteller. En fantastische muzikanten. En een hele hele goede zanger en zangeres.Een oud verhaal met de emoties van vandaag de dag. En hedendaagse muziek met teksten die ook zo 2000 jaar geleden geschreven hadden kunnen zijn.

Kunst was het, zonder de rauwe werkelijkheid te verloochenen. Een belevenis zonder aan de essentie voorbij te gaan. Het duurde ook lang, maar ja tussen twee geselingen door koffie gaan drinken is ook nogal ongepast. En ik droomde soms ook een beetje weg omdat de muziek nogal euh.. dromerig was.

Maar het was vooral goed. Ja, ik had een goede Goede Vrijdag op donderdagavond.

Ik bezocht de laatste voorstelling van dit jaar. Maar volgend jaar zijn ze er vast weer. Kijk nu vast op de site. Onder andere voor een mooie sfeerimpressie.

Reading Challenge #8: Hij nam het kruis en ging...

Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: Hij nam het kruis en ging.. van Meint R. van den Berg.

Klik hier en lees er alles over!

Dan gaat het licht aan

De dagen voor pasen, lijken de dagen te worden waarin ik nog meer dan anders stoei met het thema gerechtigheid en waarin ik zoek naar mijn verantwoordelijkheden en kansen om goed te doen. Maar ook naar hoe ik daar niet onder hoef te bezwijken maar mag leven in de vrijheid dat Iemand anders de last al gedragen heeft. Vorig jaar schreef ik er al over, maar ook dit jaar is het niet anders.

Ik geloof in God. En ik geloof dat die God het belangrijk vindt dat we goed voor onze medemens zorgen en recht brengen in deze wereld. Dat kan in het groot en in het klein. Ver weg en dichtbij.

Drie jaar terug startte een collectief muzikanten en schrijvers met Schrijvers voor Gerechtigheid. Omdat ook zij geloven dat Gods hart klopt voor gerechtigheid en het belangrijk vinden om daarover te zingen in de kerk. Afgelopen woensdag presenteerden ze hun tweede cd. Ik was erbij.

Met zes geweldige vrouwen stapte ik in een grote zevenzitter (voor de beeldvorming had ik graag het merk genoemd maar ik heb geen flauw idee. Hij was donkerblauw, dat weet ik wel) en reden we naar Houten. Het was een girls night out zoals ik er lang geen gehad had. Het was goed dat er geen man meehoefde want we waren net zeven kippen in een te klein kippenhok. We voerden vier gesprekken tegelijk en wisselden peuterspeelzaalpraktijken af met de nieuwst uitgekomen literatuur. We giechelden en schaterden. We reden verkeerd en moesten twee keer parkeren voor we goed stonden maar zaten ruim op tijd op onze stoeltjes. En toen de avond begon, verstomde ons gegiechel en werden we stil voor de Schrijvers voor Gerechtigheid.

De liedjes en woorden kwamen op het goede moment. Er werd gezongen over (on)gerechtigheid en het verlangen om iets te doen. Woorden die omschrijven hoe ik me vaak voel. En het helpt, als anderen woorden geven aan jou gevoel.
Maar er werd ook gezongen over hoop. Hoop voor de wereld. Door wat wij mogen doen maar vooral door wat Hij al gedaan heeft.

De kinderen zijn naar school. Ik luister naar mijn nieuwe cd (in prachtig hoesje, ik hou ervan!) de hele ochtend lang en laat de woorden tot me doordringen. Het is bijna pasen. En het is goed als ik me druk maak om gerechtigheid. Maar het is vooral goed dat ik steeds weer en meer besef wie er recht gebracht heeft.

Luister hier vast de titelsong van het album. Om te bestellen, klik hier.

Zij zijn hier

Vandaag geen eigen tekst. Alleen maar twee filmpjes. Omdat de boodschap van de bijbel en de boodschap van dit land soms zover uit elkaar liggen dat het voelt of ik verdrink in de kloof die er ontstaat.

Het kost je even, maar kijk alsjeblieft. Zij zijn hier.

 

 

Readingchallenge #7: Vrouwenboek

Mijn Reading Challenge perikelen zijn te lezen op Puur Vandaag. Hier dus slechts een bescheiden linkje naar wat ik schreef over het laatste boek dat ik las: Moedig van Randy Alcorn.

Klik hier en lees er alles over!

En als toegift, een mooi liedje. Gemaakt bij de film Courageous, naar aanleiding waarvan het boek Moedig is geschreven.

Poetsen met Peuterjongetje

Het is geen geheim meer dat ik niet zo´n fan ben van schoonmaken. En hoewel ik inmiddels een redelijk routine heb ontwikkeld in de regelmatig terugkerenden taken, blijven incidentele zaken over het algemeen nog laaaaaaang liggen. Ik ben bijvoorbeeld heel benieuwd wanneer ik de ramen eens gaan zemen. Ik denk er inmiddels bijna dagelijks aan, vooral met het zonnetje dat steeds iets vaker, langer en feller schijnt maar doen: ho maar.

Een soortgelijke klus was het schoonmaken van de duplo. Wij hebben veel duplo, heel veel. I love it! maar het viel me de laatste tijd steeds vaker op dat er kleverige restjes brood/appel/peer, wat plakranja en aardig van wat stof zich opgehoopt had in, op en tussen de duploblokjes. Met regelmatig kinderen over de vloer die overduidelijk in de orale fase zitten niet echt heel proper natuurlijk. Dus ik wist: ik moet.

Ook deze klus heb ik weken (of maanden) voor me uit geschoven. Tot op een maandagmorgen ineens het moment daar was. Peuterjongetje besloot in zijn boosheid dat het tijd was om zijn zorgvuldig opgebouwde duplohuis op de grond te gooien. Onder een grommend 'Ik ga dit kapot maken, ik ga alles op de grond gooien', vlogen de duploblokjes en -poppetjes over de vloer. Ik besloot hem te laten en sorteerde zijn rotzooi in drie wasmanden. Gevolg was dat zijn woede bekoelde en hij me even later op zijn knietjes zat te helpen. Wat volgde was een gezellige dag met mijn kleine grote helper. Geniet mee via mijn fotoverslag. Heb je gelijk de cursus 'duplo wassen' gevolgd.
















Een lege duplola. Maakt gelijk de noodzaak van dit schoonmaakproces weer pijnlijk duidelijk.

















Drie categorieën: Blokjes, treinspul en dingen die ik niet in de wasmachine durf te stoppen (want: oogjes, plaatjes, stickers die zouden kunnen beschadigen).





















 Alles in een kussensloop. Vol kussensloop goed dichtbinden met een elastiekje.

















Het volle kussensloop in de wasmachine. Beetje wasmiddel erbij en op een kort, niet te warm programma. Schrik niet van de herrie!

















Na het wassen drogen in de zon.





















De dingen die niet in de wasmachine kunnen met de hand wassen in een sopje met warm water en een klein beetje afwasmiddel.





















En keurig in een rijtje te drogen zetten.

Tadaa: Twee lades vol schone duplo! Ik zal er niet bij vertellen dat er binnen een week weer een beker ranja overheen ging.


En dan nu de ramen nog..