De hele happening duurde vijf minuten. We zaten in een kamertje met nogal afzichtelijke vloerbedekking en lelijke lamellen. De ambtenaar van de burgerlijke stand had nog een bloemetje van de balie meegeplukt. Ook lelijk maar het was nog iets. We maakten een grap en een halve grol en toen begon het echt.
En wauw, het maakt dus allemaal niet uit! Het maakt niet uit of er veel of weinig publiek is. Het maakt niet uit of de ruimte monumentaal of aftands is. Het maakt niet of de bloemen nep zijn of van een dure bloemist. Het maakt niet uit of de ceremonie drie kwartier duurt of vijf minuten.
Waar het om gaat is dit: 'Verklaart u aan te nemen tot u wettige echtgenoot en belooft u getrouw alle plichten te zullen vervullen, die door de Wet aan de huwelijkse staat worden verbonden?
En dan mijn lieve vriendinnetje en haar fantastische aanstaande die elkaar stralend aankijken, volmondig ja zeggen en de bevestiging van de ambtenaar bijna niet af kunnen wachten tot ze elkaar feliciteren. Die weten: ik hoor bij jou en jij bij mij en ik laat je nooit meer gaan. Bij jou ben ik thuis, bij jou blijf ik.
Ik hou het dan niet droog hoor, ook niet in zo'n lelijk kamertje. Dat wordt wat zaterdag..
Mijn getuigepen was overigens wel mooi ;-)
Maakt niet uit hoor hoe het op het stadhuis gaat.
BeantwoordenVerwijderenMeer dan 40 jaar geleden trouwden wij met drie echtparen tegelijk gratis op het stadhuis in Rotterdam. Later werden we ingezegend en we zijn nog steeds erg gelukkig samen.
Wens je vriendin dus, ook namens mij, vol vertrouwen zegen en geluk toe.
groetjes, Marianne