Het belang van een goede melkopklopper

Vorige week nam ik afscheid op mijn werk. Formeel dan want in praktijk werk ik nog een week of vijf door. En formeel klopt eigenlijk ook niet want het was de meest informele setting waarin ik mijn collega's ooit tegenkwam.

We dronken een wijntje en deden ons tegoed aan barbecuevlees, stokbrood met zelfgemaakte kruidenboter en salade uit eigen tuin. We genoten van de gastvrijheid van mijn teamleider en haar gezin en van het gezelschap van elkaar als teamleden. De werkgerelateerde gesprekken raakten steeds meer op de achtergrond en het moment van vertrek werd steeds verder uitgesteld. Ik keek om me heen, genoot en vroeg me vertwijfeld af waarom ik ookal weer zo nodig weg wilde.

Want dat was waar het toch ook wel een beetje om draaide vanavond: afscheid nemen en vertrekken. En daar werd ruimschoots aandacht aan besteed. Ik kreeg een mooie speech, een ontroerend afscheidsboek (dat ik bewaarde voor 's avonds 's nachts in bed) en geweldige cadeaus. Waaronder twee melkopkloppers.

Twee ja. Een tikkie overdreven wellicht maar wel veelzeggend. Want wat heb ik tijdens mijn hectische baan genoten van kopjes koppen koffie met opgeklopte melk. Een kop koffie die zei: ik heb aan je gedacht en mijn best voor je gedaan. Een kop koffie die zei: Neem even tijd voor jezelf. Een kop koffie die zei: Zo, nu gaan we even op adem komen. Een kop koffie die zei: Nu is het tijd voor ontmoeting en gezelligheid.

Thuis had ik geen melkopklopper. Daar maakte ik me er vanaf met een snelle Senseo. Schande, vonden mijn collega's. En gelijk hadden ze! Maar nu is alles anders; nu bouw ik heerlijke cappuccino's en serveer ik prachtige latte's. Aan anderen èn aan mezelf.

Even tijd voor mezelf, even bijkomen. Even genieten. En stiekem even terugdenken aan al die andere goeie bakken koffie in die goeie ouwe tijd.

Mensen: bedankt! Kom eens langs, de koffie staat klaar!