Een kind voor erbij

Mijn moeder belde, mijn schoonmoeder smste en een vriendin tweette: Ik moest kijken naar Debat op 2. 'Helaas' zat ik me vol te eten in een tapasrestaurant dus dat werd hem even niet. Gisteravond met een goede reep chocola voor de herhaling gegaan.

Laten we zeggen dat er een hoop te zeggen valt over de hele uitzending. Er werden veertien verschillende discussies aangeboord. Moet je financieel onafhankelijk zijn? Moeten man en vrouw de zorg eerlijk verdelen? Moet de overheid meebetalen aan kinderopvang? En zo kunnen we nog even door.

Ik heb mijn zegje aardig gedaan in mijn Brief aan Bussemaker. En uiteindelijk gaat het me er ook niet om hoe je het doet, maar vooral om het feit dat je als gezin de vrijheid moet hebben om met elkaar een goede balans te vinden waarin ruimte is voor elkaar, voor genieten, voor rust.

Wat ik me wel afvraag is wat de reden is dat sommige mensen kinderen willen. En hoe ze denken dat hun leven er dan vervolgens uit gaat zien. Als je graag kinderen wilt dan neem ik aan dat je ook tijd met ze door wilt brengen? Dat je wilt meemaken hoe ze zich ontwikkelen en opgroeien. Dat je niet alleen een lopende dreumes wilt zien maar ook het vallen en opstaan er naar toe? Dat je niet alleen toetscijfers wilt horen maar ook mee wilt lijden als ze tot stand komen? Je doet je kind en jezelf tekort als je je eigen leven doorleeft zoals je gewend was en de zorg en opvoeding grotendeels overlaat aan een ander. Als je denkt dat het hebben van kinderen niet meer betekent dan af en toe een gezellig uurtje met ze  doorbrengen. Als je je oppas vaardiger acht dan jezelf als het gaat om het aanhoren dan de problemen van je kind. Neem dan een oppasneefje ofzo.

Een aan de mevrouw met het rode jasje: Ik heb ook de haat aan strijken. Maar de was ophangen is heel gezellig mèt mijn kinderen. We oefenen van wie welk kledingstuk is, mijn dochter glimt als ze de was heeft afgehaald en mijn zoon hangt vol trots zijn eigen sokken aan de waslijn. En ondertussen kletsen we over de belangrijke dingen des levens. Natuurlijk, dat kan de oppas ook. Maar ik vind het wel zo leuk om het zelf te doen.

Dus hoe je het doet, doe je het. Maar zorg wel dat je geen carrieretijger (man of vrouw!) wordt met een kind voor erbij! Want daar word ik dan best wel weer pissig van.