Het is ook nooit goed!

Het is ook nooit goed met mij! Ik zeur omdat ik iets wil en als ik het heb zeur ik omdat ik mis wat ik. had.
Een paar weken geleden droeg iemand aan te bloggen over 'de hoeveelheid aan keuzes die we hebben'.  Nou, dit is het moment.

Zoals gezegd, word ik vanaf september Thuisblijfmoeder. Iets wat ik al tijden wil. De combinatie van het onregelmatige werk en een jong gezin zijn me altijd zwaar gevallen. Ik mopperde over de late werktijden, het gebrek aan slaap en de momenten met mijn gezin in het weekend die ik keer op keer mistte. Tot het moment dat ik daadwerkelijk stop werk ik al de helft van mijn aantal uren in een tijdelijk administratieve functie. Superoplossing! En het brengt alles wat ik wilde! Rust thuis, rust in mijn hoofd, tijd met elkaar en tijd voor sociale contacten. Meerdere keren per week kijken we elkaar aan en benoemen we maar weer eens hoe blij we zijn dat we deze keuze hebben gemaakt.

Klinkt als een sprookje he? Maar er is een keerzijde. Want hoe meer ik tot rust kom en hoe meer ruimte er in mijn hoofd komt, hoe meer ik mijn job ga missen! Ik mis het contact met de jongeren, het sparren met mijn collega's en op sommige momenten zelfs de gekte van de zoveelste crisis.

Of ik spijt heb van mijn keuze: nee, absoluut niet! En ergens is het fijn om me weer te beseffen dat ik mijn werk ècht leuk vond. Waarom ik dan zo zeur? Omdat ik het liefst altijd alles tegelijk wil: En een toffe uitdagende baan en veel tijd met mijn gezin en met mijn man en voor mezelf. En dan wil ik ook graag genoeg energie voor al die dingen.

Niet heel reeel he? En weet je, het is wel even goed zo. Er moet ook wat te willen overblijven.