Verliefd op Babyboy

Mijn keuze om vanaf september door het leven te gaan als thuisblijfmoeder heeft wat verassende gevolgen gehad. Goede vrienden zagen wel heil in het feit dat ik straks hele dagen thuis ben en vroegen of ik niet op hun, toen nog ongeboren, zoon wilde passen. En zo zal het geschieden: nog even en ik ben officieel geregistreerd gastouder. 'Het leven is wat je gebeurt, wanneer je andere plannen maakt', zongen Acda & De Munnik als eens. En zo is het maar net.

Met 'de vraag' en mijn antwoord veranderde er iets in me. Natuurlijk was ik al blij met de komst van de kleine man maar het gegeven dat hij een belangrijk onderdeel van mijn leven uit zou gaan maken, maakte dat mijn moedergevoelens in alle hevigheid naar boven kwam. Ik huilde toen ik hoorde dat hij geboren was en ik huilde toen ik hem voor het eerst in mijn armen hield.

Vandaag hoorde ik dat babyboy deze week de belangrijke operatie zal ondergaan waar hij en zijn ouders al een poosje op wachten. En ik zal je vertellen: ik ben best een beetje zenuwachtig. Ik denk dat ik zal huilen als ik hoor dat alles goed gegaan is. En tot die tijd: let's pray!


Update: De operatie is goed gegaan. Ik huilde niet maar had wel kippenvel all over.